tíng fù
tíng xiè
tíng rán
tíng sì
tíng wǔ
tíng chǎng
tíng xuān
tíng bó
tíng zhàng
tíng yì
tíng tíng
tíng gé
tíng hóu
tíng zuǒ
tíng tíng
tíng jǐng
tíng duì
tíng hòu
tíng zhǔ
tíng gāo
tíng cháng
tíng mín
tíng jú
tíng gāo
tíng tóng
tíng rèn
tíng hòu
tíng bì
tíng jué
tíng sāi
tíng jū
tíng hù
tíng zi
tíng guǎn
tíng zhāng
tíng suì
tíng zào
tíng yù
tíng tóng
tíng gāo
tíng yóu
tíng shù
tíng jiǎo
tíng lì
diāo sì
líng sì
ān sì
shān sì
fù sì
shuǐ sì
gōng sì
shā sì
guān sì
zhù sì
qīng sì
cūn sì
wū sì
fǎ sì
cūn sì
gū sì
xuán sì
yǐn sì
dōu sì
chéng sì
hūn sì
běi sì
jiǎng sì
ní sì
dōng sì
tíng sì
fén sì
jiǔ sì
nèi sì
yíng sì
zhī sì
cháo sì
fó sì
jiǒng sì
lín sì
shěng sì
guān sì
jiān sì
fǔ sì
dǐ sì
yān sì
yǎn sì
huàn sì
jí sì
jìn sì
cí sì
yí sì
hán sì
xiāo sì
zōu sì
chán sì
zhú sì
⒈ 驿站。寺，办公的官署。
引《后汉书·质帝纪》：“丹阳贼陆宫等围城，烧亭寺， 丹阳太守江汉击破之。”
《宋书·明帝纪》：“自今凡窃执官仗，拒战逻司，或攻剽亭寺，及害吏民者，凡此诸条，悉依旧制。”
亭tíng(1)（名）本义：盖在路旁或花园里供人休息用的建筑物；大多有顶无墙：盖在路旁或花园里供人休息用的建筑物；大多有顶无墙(2)形状像亭子的小房子：书～｜岗～。(3)适中；均匀：～午。
寺读音：sì寺sì(1)（名）本义：古代官署名：古代官署名(2)（名）佛教的庙宇：碧云～｜护国～。(3)（名）伊斯兰教徒礼拜讲经的地方：清真～。