yín náo
yín xīng
yín shēng
yín míng
yín chàng
yín wán
yín xiǎng
yín zhài
yín tà
yín gē
yín duàn
yín nòng
yín xiù
yín wán
yín qióng
yín qiè
yín zhóu
yín xiě
yín yín
yín ōu
yín chuāng
yín xiào
yín xí
yín jí
yín qióng
yín jiān
yín yǒng
yín biān
yín fēng
yín niǎo
yín gǎo
yín jiào
yín dēng
yín cháo
yín hǒu
yín bài
yín sòng
yín shǎng
yín sòng
yín guān
yín wèi
yín zhòu
yín qióng
yín xiǎng
yín gǔ
yín hún
yín jiān
yín yǒng
yín méng
yín shēn
yín shí
yín é
yín bǐ
yín jiāng
⒈ 呻吟。因苦痛而发出哼声。
引宋陆游《神君歌》：“考録魑魅，号呼吟呻。”
清蒲松龄《聊斋志异·鲁公女》：“忽见朱樱乍启，坠痰块如冰，扶移榻上，渐復吟呻。”
⒉ 吟咏；推敲诗句。
引金元好问《赠杨君美之子新甫》诗：“书林头白坐吟呻，青佩横经更几人。”
清黄景仁《癸巳除夕偶成》诗：“年年此夕费吟呻，儿女灯前窃笑频。”