gǒng xíng
gǒng zuò
gǒng jià
gǒng bǎn
gǒng chén
gǒng bì
gǒng mù
gǒng bié
gǒng mèi
gǒng wèi
gǒng mén
gǒng shù
gǒng shǒu
gǒng xiá
gǒng jiān
gǒng fú
gǒng hēi
gǒng jǐ
gǒng hù
gǒng mù
gǒng bǎ
gǒng rào
gǒng huǒ
gǒng shèng
gǒng dù
gǒng yā
gǒng shǔ
gǒng mén
gǒng qiáo
gǒng láng
gǒng chén
gǒng quān
gǒng xuàn
gǒng dòng
gǒng gāo
gǒng dǐng
gǒng mò
gǒng dōu
gǒng bài
gǒng wán
gǒng bào
gǒng hòu
gǒng lèi
gǒng yī
gǒng fú
gǒng péng
gǒng pā
gǒng yì
gǒng bà
gǒng zhù
gǒng tīng
gǒng jí
gǒng lì
gǒng běi
gǒng huā
yáng mèi
gǒng mèi
chǐ mèi
yǎn mèi
yuán mèi
cháng mèi
rǎng mèi
fēng mèi
xíng mèi
zuǒ mèi
xiān mèi
fǎn mèi
méng mèi
qún mèi
zhí mèi
zhāng mèi
pàn mèi
fèn mèi
dì mèi
shǎn mèi
yǔ mèi
cāo mèi
liǎn mèi
huī mèi
jīn mèi
lián mèi
zhàng mèi
hóng mèi
jiě mèi
fēng mèi
lí mèi
pěng mèi
fán mèi
luó mèi
bié mèi
yù mèi
fēn mèi
juān mèi
gǎo mèi
yī mèi
yú mèi
jié mèi
ruò mèi
xuē mèi
lián mèi
bǎ mèi
tóu mèi
shǒu mèi
fǎn mèi
⒈ 执袖。
引《宋书·后妃传·孝武文穆王皇后》：“至於夜步月而弄琴，昼拱袂而披卷，一生之内，与此长乖。”
⒉ 犹拱手。极言轻易。
引明王世贞《纲鉴会纂·周秦总论》：“今日説合从，则欲悉虑以摈孤秦 ；明日説连衡，则欲拱袂而臣六国。纷纷籍籍，各是其谋，以争相雄长。”
拱gǒng(1)（动）两手相合；臂的前部上举：～手。(2)（动）环绕：～卫｜众星～月｜四山环～的大湖。(3)（动）肢体弯曲成弧形：～肩缩背｜～腰。(4)（形）建筑物成弧形的：～门｜连～坝。(5)（动）用身体撞动别的东西或拨开土地等物体：用身子～开了大门｜猪用嘴～地｜蚯蚓从地下～出许多土来｜一个孩子儿从人群里～出去了。(6)（动）植物生长；从土里向外钻或顶：苗儿～出土了。
袂读音：mèi袖子：联～（聚在一起）。分～（分手，离别）。