gǒng hēi
gǒng dōu
gǒng huā
gǒng bài
gǒng mén
gǒng pā
gǒng fú
gǒng chén
gǒng yì
gǒng bié
gǒng xuàn
gǒng péng
gǒng láng
gǒng xíng
gǒng dǐng
gǒng mén
gǒng dù
gǒng bà
gǒng xiá
gǒng shù
gǒng bào
gǒng wán
gǒng zhù
gǒng lèi
gǒng jí
gǒng fú
gǒng lì
gǒng zuò
gǒng qiáo
gǒng bǎn
gǒng shǒu
gǒng rào
gǒng hù
gǒng quān
gǒng dòng
gǒng huǒ
gǒng mù
gǒng bǎ
gǒng shǔ
gǒng běi
gǒng chén
gǒng tīng
gǒng mù
gǒng bì
gǒng gāo
gǒng jià
gǒng shèng
gǒng jǐ
gǒng wèi
gǒng yā
gǒng hòu
gǒng mèi
gǒng jiān
gǒng mò
gǒng yī
jiǔ shèng
shì shèng
fù shèng
qín shèng
xián shèng
bǐng shèng
ruì shèng
cāng shèng
jiǔ shèng
kǒng shèng
gū shèng
chōng shèng
wǔ shèng
rù shèng
qí shèng
sì shèng
cǎo shèng
rén shèng
míng shèng
hóng shèng
cì shèng
cān shèng
fēi shèng
yì shèng
háo shèng
liè shèng
shù shèng
yuān shèng
lèi shèng
ruì shèng
qǐ shèng
shùn shèng
shén shèng
qīng shèng
tiān shèng
dǔ shèng
hòu shèng
sān shèng
huì shèng
yà shèng
shī shèng
shū shèng
lǔ shèng
ní shèng
bǐ shèng
fǔ shèng
zhǔ shèng
hù shèng
dàn shèng
yì shèng
máng shèng
huáng shèng
xī shèng
zōng shèng
zhēng shèng
fán shèng
líng shèng
yè shèng
gǒng shèng
xiān shèng
yī shèng
yù shèng
biǎo shèng
qí shèng
xī shèng
hàn shèng
jù shèng
cháo shèng
qī shèng
guān shèng
qí shèng
yóu shèng
nǐ shèng
dà shèng
xīn shèng
⒈ 宋代禁军之一。参阅《宋史·兵志一》。
引宋叶梦得《石林燕语》卷九：“狄武襄状貌奇伟，初隶拱圣籍中为延州指使。”
清钱大昕《十驾斋养新录·宋金官印》：“按《宋史·兵志》：‘拱圣指挥二十一。’ 乾德中，选诸州骑兵送闕下，立为驍雄，后改驍猛。 雍熙四年，又改拱辰，未几改今名。盖拱圣为殿前司所属禁军之一。”
拱gǒng(1)（动）两手相合；臂的前部上举：～手。(2)（动）环绕：～卫｜众星～月｜四山环～的大湖。(3)（动）肢体弯曲成弧形：～肩缩背｜～腰。(4)（形）建筑物成弧形的：～门｜连～坝。(5)（动）用身体撞动别的东西或拨开土地等物体：用身子～开了大门｜猪用嘴～地｜蚯蚓从地下～出许多土来｜一个孩子儿从人群里～出去了。(6)（动）植物生长；从土里向外钻或顶：苗儿～出土了。
圣读音：shèng圣shèng(1)（形）最崇高的：神～。(2)（形）称学知识或技能有极高成就的：诗～。(3)（名）指圣人：～贤。(4)（名）封建社会尊称帝王：～旨。