huī zhǔ
huī mò
huī xiù
huī rǎn
huī tì
huī mǒ
huī sǎo
huī fǔ
huī shǒu
huī háo
huī huò
huī sì
huī mù
huī fú
huī fā
huī hàn
huī jiě
huī hū
huī rì
huī chì
huī yǔ
huī lèi
huī shī
huī huī
huī gē
huī xùn
huī huō
huī huàn
huī wǔ
huī jīn
huī sàn
huī mèi
huī hē
huī yáng
huī jīn
huī pāi
huī chuò
huī sǎ
huī huò
huī rǎo
huī xī
huī nòng
huī chǔ
huī gōng
huī dòng
jiě mèi
cháng mèi
hóng mèi
dì mèi
gǎo mèi
pěng mèi
yú mèi
xíng mèi
fèn mèi
xiān mèi
zhāng mèi
qún mèi
bǎ mèi
fán mèi
juān mèi
luó mèi
lián mèi
cāo mèi
yǔ mèi
yǎn mèi
méng mèi
fǎn mèi
lí mèi
ruò mèi
liǎn mèi
chǐ mèi
shǎn mèi
shǒu mèi
yuán mèi
tóu mèi
bié mèi
pàn mèi
huī mèi
lián mèi
yáng mèi
rǎng mèi
jīn mèi
zuǒ mèi
gǒng mèi
zhàng mèi
fǎn mèi
zhí mèi
jié mèi
fēn mèi
xuē mèi
yù mèi
fēng mèi
fēng mèi
yī mèi
⒈ 挥袖。奋起貌；飘洒貌。
引三国魏曹植《七启》：“挥袂则九野生风，慷慨则气成虹蜺。”
晋卢谌《览古》诗：“挥袂睨金柱，身玉要俱捐。”
《云笈七籤》卷一〇六：“尔乃众仙挥袂，万神迁延，羽童拊节，庆云缠绵。”
⒉ 犹挥手。表示告别。
引晋陆机《于承明作与士龙》诗：“分涂长林侧，挥袂万始亭。”
唐刘禹锡《杨柳枝》词之八：“城外春风吹酒旗，行人挥袂日西时。”
明刘基《招隐》诗之五：“挥袂起谢客，且还饮我醪。”
袂，袖子。挥袂指挥动袖子。
挥huī(1)（动）挥舞；摇动：～戈｜～手。(2)（动）用手把泪或汗珠儿等抹掉：～泪｜～汗如雨。(3)（动）指挥（军队）：指～。(4)（动）散出；散：～金如土。
袂读音：mèi袖子：联～（聚在一起）。分～（分手，离别）。