shēn héng
xióng héng
dà héng
mán hèng
lí héng
zāi héng
jiāo hèng
fā hèng
yōng héng
wǔ héng
fēi héng
xiè héng
kàng héng
sòng héng
yāo héng
jié héng
xiōng héng
wǎng héng
jiāo héng
lán héng
dǎ héng
cóng héng
shuǎ hèng
wán héng
dù héng
bào héng
guǎng héng
xià héng
jiào hèng
lián héng
zòng héng
lài héng
zhì héng
zì héng
dōng héng
huá héng
lián héng
líng héng
fàng héng
háo hèng
hàn héng
jù héng
zuò héng
xuān héng
qiáng hèng
kuí héng
zhuān hèng
cán héng
áo héng
yòu héng
xiōng hèng
jiǎo héng
yuān héng
sì héng
guì héng
tiān héng
tān héng
quán héng
diāo hèng
⒈ 傲慢骄横。
引《新唐书·陆亘传》：“礼史孟真练容典，博士降色访逮，史倚以倨横。”
宋洪迈《容斋三笔·监司徒巡检》：“至有倨横之人，责桥道不整，驱之车前，使徒步与卒伍齿者。”
倨jù（形）傲慢：～傲。
横读音：héng,hèng[ héng ]1. 跟地面平行的，与“竖”、“直”相对：横梁。横楣。横额。横幅。横批。横披（长条形横幅字画）。横匾。横标。横空。
2. 左右向的，跟目视方向垂直的，与“竖”、“直”、“纵”相对：横写。横排。横向。横斜。纵横。
3. 地理学上指东西向的：与“纵”相对：横贯东西。