lán jìn
lán zhàng
lán jià
lán tóu
lán jī
lán suǒ
lán hóng
lán zhē
lán jié
lán dāng
lán cí
lán jié
lán yáng
lán yuē
lán zhàn
lán héng
lán hù
lán dǎng
lán jié
lán jiē
lán gào
lán xù
lán yāo
lán lù
lán guān
lán zǔ
lán mén
lán guì
lán shuì
lán zòng
lán quàn
lán wǎng
lán gōng
zhì héng
quán héng
guì héng
áo héng
hàn héng
xiè héng
yuān héng
zāi héng
yōng héng
cán héng
lián héng
zhuān hèng
wǔ héng
xià héng
jù héng
tān héng
dōng héng
guǎng héng
sì héng
xuān héng
diāo hèng
tiān héng
wán héng
cóng héng
zòng héng
qiáng hèng
jiào hèng
shēn héng
jié héng
zuò héng
huá héng
fēi héng
dù héng
fā hèng
lián héng
jiāo hèng
xióng héng
dǎ héng
shuǎ hèng
bào héng
jiǎo héng
yòu héng
fàng héng
lí héng
kàng héng
lán héng
líng héng
mán hèng
háo hèng
jiāo héng
sòng héng
xiōng héng
kuí héng
dà héng
zì héng
lài héng
yāo héng
wǎng héng
xiōng hèng
⒈ 中途阻拦。
引清王夫之《读四书大全说·论语·季氏篇六》：“‘言未及之而言’，是拦横抢先説话。”
拦lán（动）不让通过；阻拦：前面有一道河～住了去路。
横读音：héng,hèng[ héng ]1. 跟地面平行的，与“竖”、“直”相对：横梁。横楣。横额。横幅。横批。横披（长条形横幅字画）。横匾。横标。横空。
2. 左右向的，跟目视方向垂直的，与“竖”、“直”、“纵”相对：横写。横排。横向。横斜。纵横。
3. 地理学上指东西向的：与“纵”相对：横贯东西。