huàn wèi
wán wèi
shēng wèi
zāo wèi
zuǐ wèi
qí wèi
nuǎn wèi
sè wèi
wǔ wèi
dàn wèi
dān wèi
shí wèi
àn wèi
chuò wèi
hán wèi
gāo wèi
hòu wèi
le wèi
cí wèi
xún wèi
huí wèi
dì wèi
gǔ wèi
qì wèi
yì wèi
fá wèi
xiān wèi
yǒu wèi
bǎi wèi
lùn wèi
shuǐ wèi
hǎi wèi
kūn wèi
rén wèi
pín wèi
dǐng wèi
pǎo wèi
sī wèi
jùn wèi
zǎn wèi
jué wèi
jiāo wèi
qīn wèi
jiān wèi
shī wèi
yán wèi
èr wèi
méi wèi
cù wèi
liè wèi
wú wèi
chěng wèi
qì wèi
yú wèi
gòu wèi
lán wèi
pí wèi
tiáo wèi
běn wèi
biàn wèi
biàn wèi
cù wèi
lèi wèi
jiáo wèi
qù wèi
gē wèi
miào wèi
guǎ wèi
là wèi
chī wèi
měi wèi
yì wèi
gāo wèi
yín wèi
jì wèi
wán wèi
zhēn wèi
shì wèi
zhēn wèi
shèng wèi
chún wèi
fēng wèi
hòu wèi
chéng wèi
dàn wèi
xì wèi
yuán wèi
dú wèi
xìng wèi
rù wèi
tián wèi
zǔ wèi
tǐ wèi
jiā wèi
gān wèi
tǔ wèi
pǐn wèi
chòu wèi
duì wèi
là wèi
dān wèi
kuàng wèi
zī wèi
nán wèi
xiāng wèi
jiū wèi
guò wèi
dān wèi
cháng wèi
shāng wèi
jiāng wèi
pī wèi
guài wèi
qīng wèi
róng wèi
kǒu wèi
hé wèi
nì wei
chǔ wèi
jiā wèi
yì wèi
xiǎng wèi
lǔ wèi
shān wèi
qíng wèi
fěng wèi
jiē wèi
yī wèi
kǔ wèi
tí wèi
shén wèi
lù wèi
màn wèi
⒈ 品味。
引宋梅尧臣《寄张比部静居院四堂》诗：“就枝掇鲜美，咀味销冰酥。”
明高启《青邱子歌》：“听音谐《韶》乐，咀味得大羹。”
⒉ 玩味；体味。
引宋张耒《明道杂志》：“﹝苏惠州﹞作诗每为不知者咀味，以为有讥訕，而实不然也。”
明谢榛《四溟诗话》卷三：“凡作文，静室隐几，冥搜邈然，不期诗思遽生，妙句萌心，且含毫咀味，两事兼举，以就兴之缓急也。”
清戴名世《＜野香亭诗集＞序》：“凡古人之诗，莫不为之留连涵泳，而咀味其旨趣之所存。”
1. 同“嘴”。
味读音：wèi味wèi(1)（名）物质所具有的能使舌头得到某种味觉的特性：～道。(2)（名）物质所具有的能使鼻子得到某种嗅觉的特性：气～。(3)（名）意味；趣味：兴～。(4)（动）辨别味道。(5)（量）中药配方；药物的一种叫一味：三～药。