kě dào
kě shǒu
kě hǎn
kě ér
kě kān
kě zōng
kě qī
kě lái
kě jìn
kě dì
kě shèng
kě kào
kě hèn
kě mǐn
kě qì
kě huái
kě yǐ
kě chā
kě jiā
kě shēn
kě jìng
kě kuì
kě bǐ
kě zé
kě xíng
kě shì
kě shí
kě wù
kě pà
kě biàn
kě shà
kě lǜ
kě dàn
kě xīn
kě dā
kě yào
kě shì
kě mǐn
kě shuō
kě zuò
kě guì
kě dài
kě gǎn
kě chuán
kě lián
kě fēng
kě xǐ
kě dá
kě cā
kě zhe
kě néng
kě nì
kě bù
kě jiā
kě kě
kě guān
kě āi
kě céng
kě bù
kě jiàn
kě chēn
kě nài
kě zhī
kě niàn
kě bì
kě ér
kě wàng
kě zēng
kě fǒu
kě xǔ
kě zhě
kě chǐ
kě mù
kě xiāng
kě shěn
kě ài
kè hán
kě tǐ
kě lí
kě xī
kě yù
kě hū
kě biàn
kě jù
kě mǐn
kě guài
kě qiǎo
kě xìn
kě sà
kě bǎo
kě cǎn
kě jiàn
kě chī
kě tòng
kě lián
kě bí
kě shāng
kě shì
kě pín
kě yàn
kě jiàn
kě yù
kě qīn
kě nǎo
kě rén
kě ài
kě tàn
kě shēng
kě qǔ
kě suǒ
kě hǎo
kě xiào
kě xīn
kě lè
kě yú
kě yì
kě chǔn
kě jīn
kě tīng
kě shèn
kě kǒu
kě wèi
kě è
kě chéng
kě yí
kě hài
kě jū
kě bēi
kě dàn
kě dūn
kě chěn
kě nài
kě shā
kě wèi
kě zhōng
kě wú
kě è
hào hàn
cán hàn
xuè hàn
fěn hàn
jiān hàn
dào hàn
huì hàn
fǎn hàn
tōng hàn
màn hàn
hào hàn
miǎn hàn
zào hàn
yǎn hàn
kuì hàn
bào hàn
pàn hàn
hào hàn
xīn hàn
yǎn hàn
hóng hàn
zhū hàn
hài hàn
bō hàn
biǎo hàn
shàn hàn
kuì hàn
làn hàn
dào hàn
yǔ hàn
zhèn hàn
liú hàn
tòu hàn
kù hàn
huàn hàn
jīng hàn
xiū hàn
kè hán
bái hàn
zì hàn
jiā hàn
chì hàn
lán hàn
zhě hàn
lǎo hàn
huī hàn
sǎng hàn
xū hàn
hēi hàn
fáng hàn
chǔ hàn
nǎn hàn
hào hàn
làng hàn
dī hàn
chuǎn hàn
qià hàn
dà hán
gǎn hàn
zhū hàn
lěng hàn
fā hàn
huáng hàn
huáng hàn
jiàng hàn
qīng hàn
yán hàn
wò hàn
kè hán
lào hàn
chū hàn
fó hàn
hào hàn
méng hàn
yán hàn
shí hàn
可汗kèhán
(1) 中国古代柔然、突厥、回纥、蒙古等族的君长的称号
英khan⒈ 亦作“可罕”。古代鲜卑、柔然、突厥、回纥、蒙古等民族中最高统治者的称号。
引《乐府诗集·横吹曲辞五·梁鼓角横吹曲》：“昨夜见军帖，可汗大点兵。”
《新唐书·突厥传上》：“至吐门，遂强大，更号可汗，犹单于也。”
明无名氏《开诏救忠》第一折：“被那杨大郎假装，瞒过俺北番，将南朝可罕救的去了。”
古代西域和北方各国对君王的称呼。《乐府诗集．卷二五．横吹曲辞五．古辞．木兰诗二首之一》：「昨夜见军帖，可汗大点兵。」也作「克汗」。
1. 〔可汗（hán）〕中国古代鲜卑、突厥、回纥、蒙古等族君主的称号。
汗读音：hàn,hán[ hán ]1. 〔可（kè）汗〕见“可2”。