kě yàn
kě ài
kě wèi
kě zōng
kě yù
kě gǎn
kě lǜ
kě yí
kě shāng
kě mù
kě yú
kě xī
kě guì
kě jū
kě xìn
kě lián
kě qì
kě zhě
kě nài
kě dài
kě yǐ
kě zé
kě hǎn
kě néng
kě yù
kě qiǎo
kě chā
kě jìn
kě kǒu
kě xīn
kě tīng
kě xǔ
kě xǐ
kě shà
kě lè
kě shēn
kě lián
kě yào
kě mǐn
kě jìng
kě yì
kě fǒu
kě wèi
kě chǐ
kě mǐn
kě hū
kě dá
kě dào
kě cā
kě è
kě biàn
kě shèng
kě chǔn
kě xíng
kě chī
kě xīn
kě zuò
kě shǒu
kě jù
kě céng
kě shā
kě rén
kě zhōng
kě zēng
kě ér
kě guān
kě xiào
kě zhī
kě dàn
kě tòng
kě dūn
kě chéng
kě jiàn
kě lí
kě huái
kě kě
kě dàn
kě ér
kě shì
kě chuán
kě dì
kě qǔ
kě hèn
kě qīn
kě lái
kě shěn
kě bēi
kě chěn
kě guài
kě suǒ
kě chēn
kě tàn
kě jīn
kě pín
kě wù
kě biàn
kě pà
kě qī
kě cǎn
kě wú
kě jiā
kě bù
kě bǐ
kě shuō
kě xiāng
kě hǎo
kě bǎo
kě shì
kě ài
kě jiàn
kě jiàn
kě nì
kè hán
kě sà
kě è
kě shì
kě mǐn
kě niàn
kě shēng
kě fēng
kě nài
kě hài
kě dā
kě zhe
kě bù
kě kān
kě kào
kě nǎo
kě shí
kě jiā
kě shèn
kě bí
kě tǐ
kě āi
kě kuì
kě wàng
kě bì
shén lái
péng lái
guài lái
hú lái
dǐng lái
wèi lái
guī lái
zì lái
shēng lái
qǐng lái
tuō lái
shǎo lái
zhí lái
dōu lái
xiàng lái
gǔ lái
suàn lái
yáo lái
zhuàn lái
dà lái
xiàng lái
qǐ lái
bǐ lái
huí lái
màn lái
chū lái
dēng lái
bù lái
jiē lái
běn lái
xiāng lái
hái lái
xián lái
wú lái
zhòng lái
jìn lái
xíng lái
bó lái
yuè lái
zuó lái
xìng lái
dài lái
shàng lái
qiè lái
dāng lái
zuò lái
huì lái
xīn lái
jìn lái
jìng lái
fāng lái
cháo lái
guò lái
jù lái
tǎng lái
xiǎng lái
yī lái
yuán lái
hū lái
xǔ lái
jiàn lái
gé lái
yǐ lái
lì lái
jiù lái
zǐ lái
dào lái
luò lái
jiāng lái
què lái
xiū lái
xiān lái
rú lái
jīn lái
zǎo lái
yún lái
rì lái
luàn lái
qù lái
liào lái
tà lái
ěr lái
hái lái
qǐng lái
tīng lái
xǐng lái
tǎng lái
kě lái
wǎn lái
bié lái
liǎng lái
zhāo lái
yǐn lái
yòng lái
ěr lái
niào lái
wài lái
wǎng lái
rù lái
kàn lái
qià lái
yóu lái
yàn lái
zhēn lái
yíng lái
cú lái
lǎo lái
xià lái
fú lái
xiǎo lái
quàn lái
yǒu lái
láo lái
dé lái
qián lái
hòu lái
tǎo lái
huái lái
chū lái
nián lái
yuán lái
yǐ lái
zàn lái
ér lái
tè lái
sù lái
yōng lái
cóng lái
⒈ 却，来，语助词。
引金董解元《西厢记诸宫调》卷一：“忒昏沉，忒麄鲁，没掂三，没思虑，可来慕古。”
金董解元《西厢记诸宫调》卷三：“君瑞心头怒发，忿得来七上八下……夫人可来夹衩，刚强与张生説话。”
⒉ 可曾，是否。来，语助词。
引金董解元《西厢记诸宫调》卷三：“见夫人，忙施礼，道：‘前日，想娘娘可来惊悸？’”
1. 允许：许可。认可。宁可。
2. 能够：可见。可能。可以。不可思议。
3. 值得，认为：可怜。可悲。可亲。可观。可贵。可歌可泣。
4. 适合：可身。可口。可体。
5. 尽，满：可劲儿干。
6. 大约：年可二十。“潭中鱼可百许头”。
7. 表示转折，与“可是”、“但”相同。
8. 表示强调：他可好了。
9. 用在反问句里加强反问语气：都这么说，可谁见过呢？
10. 用在疑问句里加强疑问语气：这件事他可同意？
11. 姓。
来读音：lái1.从别的地方到说话人所在的地方（跟“去”相对）：～往。～宾。～信。从县里～了几个干部。
2.（问题、事情等）发生；来到：问题～了。开春以后，农忙～了。
3.做某个动作（代替意义更具体的动词）：胡～。～一盘棋。～一场篮球比赛。你歇歇，让我～。何必～这一套?
4.趋向动词。跟“得”或“不”连用，表示可能或不可能：他们俩很谈得～。这个歌我唱不～。
5.用在另一动词前面，表示要做某件事：你～念一遍。大家～想办法。
6.用在另一动词或动词结构后面，表示来做某件事：我们贺喜～了。他回家探亲～了。
7.用在动词结构（或介词结构）与动词（或动词结构）之间，表示前者是方摘了一个荷叶～当雨伞。你又能用什么理由～说服他呢?
8.来着：这话我多会儿说～?
9.未来的：～年。～日方长。
10.姓。
11.诗歌、熟语、叫卖声里用作衬字：正月里～是新春。不愁吃～不愁穿。黑白桑葚～大樱桃。
12.用在动词后，表示动作朝着说话人所在的地方：把锄头拿～。各条战线传～了振奋人心的消息。
13.用在动词后，表示结果：信笔写～。一觉醒～。说～话长。看～今年超产没有问题。想～你是早有准备的了。