lù hè
kòng hè
diào hè
diào hè
shuāng hè
fǎng hè
xiǎng hè
huáng hè
qí hè
xiān hè
yù hè
qīng hè
yī hè
xuān hè
shǐ hè
mù hè
shā hè
guǎ hè
shòu hè
bié hè
jīng hè
jià hè
luán hè
hǎi hè
xuě hè
líng hè
chǒng hè
fēng hè
gū hè
guī hè
gǎo hè
méi hè
xiǎng hè
yún hè
wèi hè
shuǐ hè
qī hè
sōng hè
bái hè
chóng hè
hóng hè
chú hè
shēng hè
jī hè
liáo hè
yù hè
tuó hè
huī hè
kuà hè
huà hè
qín hè
pēng hè
fèng hè
yě hè
fēng hè
xuán hè
ruì hè
lóng hè
yì hè
guàn hè
lí hè
hú hè
guī hè
yuán hè
dú hè
⒈ 汉刘向《列仙传》载：周灵王太子晋 ( 王子乔 )，好吹笙，作凤鸣，游伊洛间，道士浮丘公接上嵩山，三十馀年后乘白鹤驻缑氏山顶，举手谢时人仙去。后以“笙鹤”指仙人乘骑之仙鹤。
引唐杜甫《玉台观》诗之一：“人传有笙鹤，时过北山头。”
宋姜夔《阮郎归》词：“与君閒看壁间题：夜凉笙鹤期。”
明徐渭《小集滴水厓朝阳观》：“不信夜来高顶望，定应笙鹤下飞仙。”
笙shēng（名）管乐器名；用若干根长短不同的簧管制成；用口吹奏。
鹤读音：hè鹤hè（名）鸟类的一属；头小颈长；嘴长而直；脚细长；羽毛白色或灰色；群居或双栖；常在河边或海岸捕食鱼和昆虫。常见的有白鹤、灰鹤等。