chǒng xíng
chǒng wò
chǒng xié
chǒng xìng
chǒng zhù
chǒng shù
chǒng wèi
chǒng yí
chǒng hào
chǒng lài
chǒng pàn
chǒng guì
chǒng bāo
chǒng zhāng
chǒng qì
chǒng zhòng
chǒng yòng
chǒng yù
chǒng shǎng
chǒng dàn
chǒng niàn
chǒng zì
chǒng yǐn
chǒng lǐ
chǒng yù
chǒng xìn
chǒng kuàng
chǒng huì
chǒng zàng
chǒng gù
chǒng róng
chǒng xī
chǒng jiē
chǒng yù
chǒng yào
chǒng jiāo
chǒng jiā
chǒng huò
chǒng jìng
chǒng juàn
chǒng jīng
chǒng zhì
chǒng bá
chǒng bēn
chǒng suí
chǒng jìn
chǒng lè
chǒng qiè
chǒng yào
chǒng guàn
chǒng yí
chǒng lì
chǒng rén
chǒng fǎng
chǒng ér
chǒng qī
chǒng zhāo
chǒng yìng
chǒng xī
chǒng shòu
chǒng wàng
chǒng guāng
chǒng xí
chǒng wù
chǒng zèng
chǒng jī
chǒng lù
chǒng zhào
chǒng niè
chǒng yàn
chǒng mìng
chǒng jiǎng
chǒng miǎn
chǒng chén
chǒng huài
chǒng wèi
chǒng suì
chǒng jì
chǒng zhuó
chǒng gěi
chǒng mù
chǒng hè
chǒng dài
chǒng bié
chǒng jiǎng
chǒng nì
chǒng bì
chǒng shù
chǒng ài
chǒng rèn
chǒng yù
chǒng lù
chǒng fú
chǒng nì
chǒng jué
chǒng yì
chǒng láo
chǒng jiè
chǒng dá
chǒng huì
chǒng rǔ
chǒng cì
chǒng sī
chǒng lì
chǒng líng
chǒng shèng
chǒng xiá
chǒng cún
chǒng zǐ
ruì hè
gǎo hè
yě hè
chǒng hè
pēng hè
bié hè
yī hè
qī hè
yún hè
xiǎng hè
fèng hè
qīng hè
lóng hè
chóng hè
huī hè
chú hè
diào hè
bái hè
dú hè
kòng hè
shǐ hè
xuān hè
xuě hè
hú hè
mù hè
lí hè
fēng hè
yuán hè
yù hè
guī hè
liáo hè
yì hè
fǎng hè
gū hè
wèi hè
sōng hè
shòu hè
lù hè
guǎ hè
yù hè
guī hè
qín hè
guàn hè
diào hè
tuó hè
méi hè
jià hè
hóng hè
shēng hè
huáng hè
qí hè
jīng hè
luán hè
fēng hè
shuǐ hè
xuán hè
xiǎng hè
shuāng hè
xiān hè
kuà hè
hǎi hè
shā hè
líng hè
huà hè
jī hè
⒈ 春秋时， 卫懿公喜欢养鹤，外出时连鹤也乘轩。当要和敌人打仗时，兵士们说，平日待鹤那么好，叫鹤去打吧！ 卫国终于被灭。事见《左传·闵公二年》。后以“宠鹤”比喻受帝王宠爱滥居禄位者。
引唐高适《赠别王十七管记》诗：“遥飞絶汉书，已筑长安第。画龙俱在叶，宠鹤先居卫。”
唐杜甫《投赠哥舒开府翰二十韵》：“受命边沙远，归来御席同。轩墀曾宠鹤，畋猎旧非熊。”
宠chǒng（动）喜爱；爱；偏爱。
鹤读音：hè鹤hè（名）鸟类的一属；头小颈长；嘴长而直；脚细长；羽毛白色或灰色；群居或双栖；常在河边或海岸捕食鱼和昆虫。常见的有白鹤、灰鹤等。