qī háo
qī báo
qī zhì
qī fú
qī qì
qī xiáng
qī rén
qī yún
qī xīn
qī héng
qī yù
qī wú
qī qín
qī zhù
qī xiá
qī wō
qī chí
qī jù
qī wū
qī qíng
qī xiǔ
qī gǔ
qī chí
qī xiē
qī shān
qī dàng
qī dùn
qī yīn
qī hè
qī jì
qī xiǎn
qī jí
qī gān
qī pín
qī jū
qī liáng
qī xī
xī xī
qī suǒ
qī liè
qī cuàn
qī bì
qī qì
qī zhì
qī yǎn
qī yǐn
qī chán
qī mǔ
qī huáng
qī xún
qī huáng
qī shēn
qī chí
qī dùn
qī mù
qī niǎo
qī bó
qī tuō
qī jù
qī zhì
qī dì
qī jū
qī chá
shòu hè
chóng hè
liáo hè
jīng hè
huà hè
lóng hè
shuǐ hè
xuě hè
yì hè
yě hè
qī hè
xiān hè
ruì hè
hóng hè
lù hè
yī hè
luán hè
guàn hè
kuà hè
huī hè
jià hè
chǒng hè
yún hè
bái hè
xiǎng hè
fǎng hè
xuān hè
diào hè
jī hè
qín hè
bié hè
shēng hè
méi hè
lí hè
hú hè
shā hè
gǎo hè
gū hè
guǎ hè
qīng hè
mù hè
diào hè
kòng hè
shǐ hè
yù hè
dú hè
fēng hè
qí hè
tuó hè
wèi hè
huáng hè
chú hè
sōng hè
fēng hè
fèng hè
pēng hè
xuán hè
xiǎng hè
hǎi hè
guī hè
guī hè
shuāng hè
yuán hè
líng hè
yù hè
⒈ 栖息的鹤。
引唐元稹《清都夜境》诗：“栖鹤露微影，枯松多怪形。”
唐白居易《立秋夕有怀梦得》诗：“迴灯见栖鹤，隔竹闻吹笙。”
⒉ 舒州潜山景色奇绝， 南朝梁宝志禅师与白鹤道人争欲居住， 梁武帝命两人比法，以物志地，先得者居住。道人以鹤为记， 宝志以锡杖为记。结果锡杖先着山麓，于是鹤飞它处。因以“栖鹤”指道人的止息。参阅《神僧传·宝志》。
引清蒲松龄《聊斋志异·道士》：“何日栖鹤东观，竟不闻之，殊缺地主之礼。”
1. 鸟禽歇宿：“夫以鸟养养鸟者，宜栖之深林”。
2. 居留，停留：栖身。栖息。栖止。栖遁（隐居，遁世）。栖迟（游息，居住）。
鹤读音：hè鹤hè（名）鸟类的一属；头小颈长；嘴长而直；脚细长；羽毛白色或灰色；群居或双栖；常在河边或海岸捕食鱼和昆虫。常见的有白鹤、灰鹤等。