jià yì
jià tiē
jià tóu
jià hé
jià dàn
jià kōng
jià shuō
jià pái
jià líng
jià tǐng
jià làng
jià lín
jià bù
jià shǐ
jià huò
jià kuà
jià hōng
jià lǐ
jià niáng
jià chē
jià hǎi
jià jiān
jià yún
jià niǎo
jià cáo
jià yù
jià yán
jià zhì
jià què
jià sú
jià yán
jià é
jià míng
jià líng
jià tiān
jià hóng
jià zuò
jià zuì
jià dào
jià fú
jià cháng
jià zhào
jià piào
jià líng
jià qū
jià shuō
jià gǔ
jià shì
jià bèi
jià é
jià lí
jià yù
jià chéng
jià yì
jià biàn
jià zǎi
jià lóng
jià bēng
jià lí
jià hè
jià yuán
fèng hè
guǎ hè
qí hè
xiǎng hè
hóng hè
xuán hè
wèi hè
fēng hè
sōng hè
líng hè
jīng hè
méi hè
ruì hè
xuān hè
guàn hè
huà hè
shēng hè
diào hè
gǎo hè
yuán hè
lóng hè
shuǐ hè
mù hè
guī hè
shā hè
qín hè
bié hè
luán hè
dú hè
huī hè
chǒng hè
shòu hè
chú hè
liáo hè
diào hè
yì hè
lí hè
jī hè
shuāng hè
tuó hè
bái hè
jià hè
pēng hè
yě hè
yī hè
huáng hè
hǎi hè
yù hè
shǐ hè
xiǎng hè
gū hè
fǎng hè
hú hè
qīng hè
xuě hè
kòng hè
xiān hè
yù hè
guī hè
qī hè
fēng hè
chóng hè
yún hè
kuà hè
lù hè
⒈ 据汉刘向《列仙传·王子乔》载， 王子乔从浮丘公学道，三十馀年后，人见其乘白鹤驻缑氏山巅，数日而去。后因以“驾鹤”比喻得道成仙。
引南朝梁江淹《别赋》：“驾鹤上汉，驂鸞腾天。”
⒉ 犹骑鹤。
引唐韩愈《华山女》诗：“玉皇頷首许归去，乘龙驾鹤来青冥。”
清梁章鉅《归田琐记·北东园日记诗》：“盐城更比芜城远，安得腰缠驾鹤轻。”
驾jià(1)（动）使牲口拉（车或农具）：两匹马～车｜～着牲口耕地。(2)（动）驾驶：～车｜～飞机。(3)（名）指车辆；借用为对人的敬辞：大～｜劳～｜挡～。(4)（名）特指帝王的车；借指帝王：晏～｜保～。
鹤读音：hè鹤hè（名）鸟类的一属；头小颈长；嘴长而直；脚细长；羽毛白色或灰色；群居或双栖；常在河边或海岸捕食鱼和昆虫。常见的有白鹤、灰鹤等。