pǐn héng
chí héng
dí héng
lǐ héng
yú héng
yù héng
jī héng
chèng héng
wàng héng
tiān héng
chén héng
xiāng héng
chē héng
zhēng héng
shī héng
bǎo héng
fù héng
ā héng
sī héng
kàng héng
quán héng
kēng héng
sān héng
sháo héng
qí héng
xū héng
quán héng
shuǐ héng
luán héng
dù héng
líng héng
dēng héng
yǐ héng
tí héng
yī héng
chēng héng
kuí héng
quán héng
lí héng
yáng héng
kēng héng
kuí héng
dòu héng
dù héng
yà héng
qián héng
kàng héng
jīn héng
tǔ héng
gān héng
jī héng
qī héng
kàng héng
cuò héng
shū héng
xuán héng
yōu héng
jūn héng
lín héng
yí héng
píng héng
hái héng
huí héng
cháo héng
jiàn héng
cóng héng
mén héng
cháng héng
yáo héng
zhǔn héng
cōng héng
píng héng
mò héng
qí héng
bī héng
qín héng
wén héng
qǔ héng
chuān héng
yù héng
jūn héng
jiāo héng
wā héng
lián héng
zhì héng
zhōng héng
zǎi héng
zhū héng
niǎo héng
yùn héng
cān héng
⒈ 古代掌山林川泽之官。参见“虞部”、“虞曹”。
引《周礼·天官·太宰》：“以九职任万民，三曰虞衡。”
郑玄注：“虞衡，掌山泽之官，主山泽之民者。”
贾公彦疏：“地官掌山泽者谓之虞，掌川林者谓之衡。”
孙诒让正义：“山林川泽之民属於虞衡，故即名其民职曰虞衡，亦通谓之虞。”
虞，衡分职， 周汉已然， 魏晋以来，概称虞曹、虞部。 隋代以后虞部属工部尚书。 明改为虞衡司， 清末始废。 唐刘商《金井歌》：“虞衡相贺为禎祥，畏人採攫持殳戕。”
宋叶适《除吏部侍郎谢表》：“从冬卿而陪献纳，考地贡而修虞衡。”
章炳麟《訄书·明农》：“蔬屮之丰，园圃毓之；楨榦之富，虞衡作之。”
虞yú(1)（动）猜测；预料：不～。(2)（动）忧虑：无冻馁之～｜兴修水利；水旱无～。(3)（动）欺骗：尔～我诈。(4)（名）传说中的朝代；舜所建。(5)（名）周朝国名；在今山西陆县东北。(6)（Yú）姓。
衡读音：héng衡héng(1)（名）秤杆；泛指称重量的器具。(2)（动）称重量。(3)（动）衡量：～情度理。(4)（Hénɡ）姓。