zǎi lù
zǎi guān
zǎi fǔ
zǎi fǔ
zǎi bǐng
zǎi zhèng
zǎi gōng
zǎi lù
zǎi rén
zǎi sāng
zǎi lǚ
zǎi bì
zǎi jiàng
zǎi fū
zǎi shè
zǎi jūn
zǎi zhù
zǎi chén
zǎi shǒu
zǎi gē
zǎi mù
zǎi zhǔ
zǎi shì
zǎi fǔ
zǎi shì
zǎi zhí
zǎi lǐ
zǎi mù
zǎi héng
zǎi pǐ
zǎi shǔ
zǎi xiàng
zǎi sī
zǎi yǐn
zǎi ròu
zǎi dòng
zǎi zǒng
jiāo héng
zhōng héng
sān héng
chèng héng
qī héng
yáo héng
shuǐ héng
tí héng
zhǔn héng
cuò héng
jīn héng
lián héng
chē héng
cháo héng
mò héng
qí héng
xū héng
qí héng
tǔ héng
lín héng
qǔ héng
quán héng
dí héng
wén héng
ā héng
yí héng
bǎo héng
dù héng
sī héng
yà héng
hái héng
pǐn héng
yù héng
lǐ héng
yǐ héng
yōu héng
píng héng
wàng héng
yáng héng
quán héng
sháo héng
wā héng
kēng héng
dòu héng
jī héng
zhēng héng
tiān héng
shī héng
kàng héng
huí héng
chēng héng
qín héng
shū héng
líng héng
chén héng
cháng héng
quán héng
fù héng
kàng héng
mén héng
cóng héng
dù héng
jiàn héng
jūn héng
cān héng
kàng héng
lí héng
xuán héng
kuí héng
zhì héng
yù héng
yī héng
niǎo héng
yùn héng
gān héng
cōng héng
píng héng
chuān héng
qián héng
chí héng
jūn héng
luán héng
zhū héng
zǎi héng
dēng héng
jī héng
xiāng héng
kēng héng
yú héng
kuí héng
bī héng
⒈ 后以指宰相。
引《汉书·平帝纪》：“夏，皇后见于高庙，加安汉公号曰‘宰衡’。”
颜师古注引应劭曰：“周公为太宰， 伊尹为阿衡，采伊周之尊以加莽。”
北周庾信《哀江南赋》：“宰衡以干戈为儿戏，縉绅以清谈为庙略。”
唐李白《书怀赠南陵常赞府》诗：“赖得契宰衡，持钓慰风俗。”
⒉ 作动词。指为相。
引宋何薳《春渚纪闻·李右辖抑神致雨二异》：“以公异日当宰衡天下，故敢求决于公。”
伊尹为阿衡，周公为太宰。汉帝兼采伊尹、周公的称号，加王莽号为「宰衡」，位上公。见《汉书．卷九九．王莽传上》。后世沿用为宰相的通称。
宰zǎi(1)（动）主管；主持。(2)（名）古代官名。宰zǎi（动）杀（牲畜、家畜等）。
衡读音：héng衡héng(1)（名）秤杆；泛指称重量的器具。(2)（动）称重量。(3)（动）衡量：～情度理。(4)（Hénɡ）姓。