huá yán
huá rén
huá quán
huá kòu
huá xiào
huá yín
huá dòng
huá lāng
huá zòng
huá nào
huá shì
huá hài
huá biàn
huá lǎ
huá huǐ
huá nù
huá xiāo
huá náo
huá zhēng
huá jiù
huá kòu
huá huān
huá zào
huá fèi
huá cí
huá míng
huá luàn
huá là
huá wǔ
huá xuān
huá zhòng
huá chuán
huá zhū
huá ěr
huá mǔ
huá kuì
huá rán
huá jié
huá biàn
huā huā
huā lā
huá hǒng
huá yí
huá xuàn
huá yè
diāo jié
pái jié
miàn jié
gé jié
diào jié
jiū jié
jiǎo jié
dǐ jié
gòu jié
jī jié
jiǎo jié
qiào jié
gěng jié
chǒu jié
jiāo jié
cháo jié
zī jié
xìng jié
gāng jié
bàng jié
jiǎo jié
jiǎo jié
jiǎo jié
cháo jié
zòu jié
fēi jié
nì jié
gōng jié
shàn jié
huá jié
hù jié
gòu jié
huì jié
wū jié
gào jié
⒈ 吵闹、攻讦。
引宋周密《癸辛杂识续集上·讼学业觜社》：“如金科之法，出甲乙对答，及譁訐之语，盖专门於此。”
《宋史·忠义传六·赵良淳》：“分寧，江西剧邑，俗尚譁訐。”
明刘基《送海宁张知州满任去官序》：“譁訐之声，化为弦诵。”
清俞正燮《癸巳存稿·＜邓析子＞跋》：“《邓析子》书不多，语平易近人，有理致，无譁訐之习。”
1. 〔哗变〕军队突然叛变。
2. 人多声杂，乱吵：哗笑。哗然。喧哗。哗众取宠（用言语行动迎合众人，以博得好感或拥护）。
讦读音：jié讦jié（动）斥责别人的过失；揭发别人的隐私：攻～。