chuān fáng
chuān zé
chuān wù
chuān liáng
chuān kǒu
chuān dú
chuān tǔ
chuān líng
chuān shì
chuān guāng
chuān sǒu
chuān shī
chuān shuǐ
chuān fù
chuān qí
chuān mò
chuān lín
chuān jù
chuān héng
chuān rén
chuān diàn
chuān dì
chuān zī
chuān tú
chuān dǎng
chuān gǔ
chuān hòu
chuān hé
chuān xiù
chuān jiè
chuān guǎn
chuān qì
chuān dǐ
chuān jìng
chuān huá
chuān tú
chuān bèi
chuān xiōng
chuān cén
chuān jù
chuān shǔ
chuān yán
chuān chuān
chuān lì
chuān táng
chuān yóu
chuān dǐ
chuān yuè
chuān sè
chuān hè
chuān zhèn
chuān huò
chuān zhǐ
chuān yán
chuān cài
chuān méi
chuān fǔ
chuān sāi
chuān yù
chuān lù
chuān fèi
chuān qín
chuān shì
chuān yuán
chuān guī
chuān jūn
chuān gāng
chuān lù
chuān liú
chuān zhǔ
chuān chéng
chuān hóng
chuān shǒu
qīng tú
quán tú
qǐ tú
shū tú
shī tú
shì tú
lí tú
chōng tú
zài tú
sù tú
dǐ tú
zhǎng tú
wěi tú
qí tú
tā tú
chuān tú
ruǎn tú
huàn tú
qí tú
kuàng tú
kuí tú
lín tú
qióng tú
guǐ tú
jìng tú
zhēng tú
duǎn tú
zhān tú
fù tú
zhōng tú
guī tú
cháng tú
jī tú
chèn tú
qián tú
zhēng tú
yì tú
fēn tú
chù tú
xuán tú
guì tú
jiā tú
shēng tú
tǎn tú
sāi tú
shí tú
míng tú
àn tú
mù tú
bié tú
lù tú
jiè tú
chén tú
niǎo tú
jiē tú
yáo tú
jiǎ tú
jiǒng tú
mò tú
mí tú
hēng tú
yuǎn tú
dēng tú
yán tú
chū tú
zhèng tú
hái tú
běn tú
bāng tú
xié tú
lǚ tú
gǎi tú
shǒu tú
mìng tú
dāng tú
jīn tú
dào tú
bàn tú
shuò tú
ní tú
qiáo tú
chéng tú
jīng tú
píng tú
jìn tú
jié tú
jìn tú
míng tú
⒈ 亦作“川涂”。亦作“川涂”。
⒉ 道路，路途。
引南朝宋谢灵运《九日从宋公戏马台集送孔令》诗：“岂伊川途念，宿心愧将别。”
《宋书·沉攸之传》：“而攸之密邇内畿，川涂弗远。”
⒊ 指水路。
引唐刘长卿《越江西湖上赠皇甫曾之宣州》诗：“莫恨扁舟去，川途我更遥。”
宋梅尧臣《舟中闻蛩》诗：“时节不苦留，川涂行已半。”
明王问《自山中泛湖归》诗：“川涂风浪平，沿流弄清浅。”
川chuān(1)（名）（本义）水道；河流：河～。（名）平原、平地：河～。（名）平原、平地(2)（名）（本义）水道；河流：河～。（名）指四川的简称：河～。（名）指四川的简称
途读音：tú途tú（名）路；道路：旅～。