shǎng fēng
shǎng jī
shǎng jīn
shǎng fù
shǎng guāng
shǎng cì
shǎng bào
shǎng zhì
shǎng xiào
shǎng chūn
shǎng gōng
shǎng zàn
shǎng jī
shǎng sī
shǎng shì
shǎng guān
shǎng fú
shǎng láo
shǎng shì
shǎng shì
shǎng zhī
shǎng gòng
shǎng xíng
shǎng jiān
shǎng liàn
shǎng jīn
shǎng zhuó
shǎng jiǎ
shǎng jù
shǎng gé
shǎng kè
shǎng gōng
shǎng wán
shǎng diàn
shǎng nòng
shǎng dí
shǎng qì
shǎng lù
shǎng zhòng
shǎng xīn
shǎng nà
shǎng tàn
shǎng jué
shǎng fú
shǎng de
shǎng tiào
shǎng lì
shǎng xiá
shǎng měi
shǎng kào
shǎng yàn
shǎng shōu
shǎng hǎo
shǎng jiàn
shǎng qìng
shǎng huì
shǎng zhuó
shǎng yù
shǎng gòng
shǎng fù
shǎng yǒng
shǎng quàn
shǎng kǎi
shǎng jié
shǎng fá
shǎng mù
shǎng xù
shǎng jī
shǎng zhōng
shǎng shí
shǎng ài
shǎng hè
shǎng yì
shǎng shè
shǎng duì
shǎng lǜ
shǎng xī
shǎng lài
shǎng fá
shǎng jì
shǎng qián
shǎng jìng
shǎng shuō
shǎng xiàng
shǎng jiē
shǎng bá
shǎng jiā
shǎng xūn
mèn tàn
gù tàn
kǎi tàn
zhěn tàn
yǒng tàn
chà tàn
yù tàn
yì tàn
sòng tàn
fèn tàn
qiē tàn
xiào tàn
kuì tàn
jiā tàn
kuì tàn
dàn tàn
chóu tàn
kài tàn
xīng tàn
lǜ tàn
mò tàn
yuàn tàn
āi tàn
gǎn tàn
jué tàn
jīn tàn
huān tàn
ào tàn
kuā tàn
kǎi tàn
dào tàn
hài tàn
jīng tàn
jiē tàn
guài tàn
yōu tàn
gē tàn
léi tàn
xī tàn
bēi tàn
cán tàn
yù tàn
zhà tàn
kě tàn
chàng tàn
hào tàn
xuàn tàn
kǎi tàn
shǎng tàn
mián tàn
mǐn tàn
chēng tàn
cháng tàn
jiǎng tàn
hán tàn
tòng tàn
cēng tàn
qīn tàn
zàn tàn
mù tàn
bāo tàn
xū tàn
xīn tàn
huǐ tàn
sān tàn
tūn tàn
⒈ 见“赏叹”。亦作“赏嘆”。叹赏，嗟叹称赏。
引《新唐书·杜元颖传》：“数从使府辟署，稍以右补闕为翰林学士，敏文辞， 宪宗特所赏叹。”
明归有光《送顾公节北上序》：“每朝会公卿间，敷奏经书，未尝不加赏嘆。”
郭绍虞《中国文学批评史》第四节五八：“这好似王百谷一样， 元美四十才子诗虽说‘ 百谷命世才，兴文自绮岁’，很加赏叹，但不以录于五子之列。”
赏shǎng(1)（动）赏赐；奖赏：有～有罚。(2)（名）赏赐或奖赏的东西：悬～｜领～。(3)姓。(4)（动）欣赏；观赏：～月｜～花。(5)（动）赏识：赞～。
叹读音：tàn叹(1)（动）本义：叹息。(2)（动）吟哦：咏～。(3)（动）发出赞美的声音：赞～。