bǎn lìng
bǎn fáng
bǎn qiáo
bǎn guǐ
bǎn jí
bǎn zhí
bǎn xíng
bǎn chǐ
bǎn cì
bǎn fǔ
bǎn lóu
bǎn zǎi
bǎn dié
bǎn shēng
bǎn hù
bǎn lèi
bǎn jīn
bǎn yā
bǎn quán
bǎn dìng
bǎn chuáng
bǎn jià
bǎn yān
bǎn mén
bǎn jié
bǎn bì
bǎn huā
bǎn bǎn
bǎn zhàng
bǎn zú
bǎn cuò
bǎn shuā
bǎn rén
bǎn xué
bǎn guī
bǎn zhèng
bǎn jiǎo
bǎn cái
bǎn yóu
bǎn dài
bǎn liǎn
bǎn dā
bǎn péng
bǎn tóng
bǎn zhí
bǎn yá
bǎn zhǔ
bǎn lí
bǎn fǔ
bǎn zi
bǎn zhāng
bǎn tà
bǎn chuāng
bǎn dàng
bǎn huāng
bǎn dāo
bǎn yú
bǎn kuài
bǎn yìn
bǎn piàn
bǎn hù
bǎn ruò
bǎn zhàng
bǎn zhàng
bǎn cè
bǎn duì
bǎn xiāng
bǎn fēi
bǎn shuì
bǎn gàn
bǎn bǎng
bǎn wǎ
bǎn mò
bǎn xí
bǎn yán
bǎn shū
bǎn huà
bǎn sè
bǎn guān
bǎn dèng
bǎn shū
bǎn lì
bǎn yǎn
bǎn xīn
bǎn shi
bǎn shòu
bǎn tí
bǎn wèi
bǎn gàn
bǎn zhuō
bǎn tí
bǎn kǎn
bǎn huà
bǎn tà
bǎn yán
bǎn zhā
bǎn zhī
bǎn lán
bǎn zhù
bǎn qiáng
bǎn ér
bǎn gé
bǎn lù
bǎn bā
bǎn zhì
bǎn běn
bǎn pù
bǎn lù
bǎn wū
bǎn zhá
bǎn chā
bǎn píng
bǎn gǔ
bǎn hú
bǎn tī
bǎn jiāng
bǎn jié
bǎn pí
bǎn tóu
bǎn tián
bǎn bào
bǎn dèng
bǎn jīn
bǎn chē
bǎn yú
bǎn shì
hái hù
mù hù
chū hù
páo hù
xuán hù
zhú hù
shuǎng hù
liǎn hù
yí hù
zhǔ hù
tóu hù
huá hù
jìn hù
diǎn hù
yīng hù
yī hù
miǎn hù
wàn hù
yú hù
xuē hù
zhěng hù
yá hù
bǎn hù
mǐn hù
yù hù
lán hù
shēn hù
zhān hù
bǎi hù
xiàng hù
bǎ hù
zhí hù
cháo hù
⒈ 即笏，手板。
引《初刻拍案惊奇》卷七：“玄宗问道：‘尊师有道术，可使朕到月宫一游否？’ 法善道：‘这有何难？就请御驾启行。’説罢，将手中板笏一掷，现出一条雪鍊也似的银桥来，那头直接着月内。”
板bǎn(1)（名）（～儿）片状的较硬的物体：木～儿。(2)（名）（～儿）专指店铺的门板：铺子都上了～儿了。(3)（名）演奏民族音乐或戏曲时用来打拍子的乐器：檀～。(4)（名）（～儿）音乐和戏曲中的节拍：快～儿｜慢～。(5)（形）呆板：他一点也不活泼；太～了。(6)（（形）硬得像板子似的：地～了；不好锄。(7)（形）表情严肃：他～着脸不说话。(8)〔板〕见〔老板〕。
笏读音：hù笏hù（名）古代君臣在朝廷上相见时手中所拿的狭长板子；用玉、象牙或竹制成；上面可以记事。