jǐng shéng
jǐng kǎn
jǐng suì
jǐng jiù
jǐng kē
jǐng wā
jǐng shuǐ
jǐng xīng
jǐng shù
jǐng má
jǐng lǔ
jǐng huā
jǐng lú
jǐng guàn
jǐng mò
jǐng fù
jǐng suì
jǐng tǒng
jǐng chuáng
jǐng tái
jǐng rán
jǐng méi
jǐng dì
jǐng yú
jǐng jiāng
jǐng yán
jǐng luò
jǐng qǔ
jǐng lǐ
jǐng méi
jǐng jǐng
jǐng lán
jǐng yīn
jǐng wèi
jǐng shì
jǐng wèi
jǐng yuān
jǐng gàn
jǐng lán
jǐng wū
jǐng zuó
jǐng jìn
jǐng gàn
jǐng shōu
jǐng shuì
jǐng guǒ
jǐng kǒng
jǐng yǎn
jǐng wā
jǐng kǒu
jǐng sì
jǐng gǔ
jǐng quán
jǐng mǔ
jǐng xié
jǐng chéng
jǐng gōng
jǐng chǎng
jǐng hàn
jǐng fù
jǐng hù
jǐng píng
jǐng pǔ
jǐng mài
jǐng zào
jǐng yì
jǐng guān
jǐng diàn
jǐng héng
jǐng xíng
jǐng chuáng
jǐng yí
jǐng shí
jǐng shì
jǐng luò
jǐng zào
jǐng mù
jǐng zhòu
jǐng xiù
jǐng wèi
jǐng qú
jǐng pēn
jǐng tǎ
jǐng dǐ
jǐng jià
jǐng jìng
jǐng tíng
jǐng diàn
jǐng huá
jǐng yú
jǐng tián
jǐng yǎng
jǐng hán
jǐng cè
jǐng lǘ
jǐng xiè
jǐng hàn
jǐng xué
jǐng yǎn
jǐng kǎn
⒈ 指以金银珠玉贝等镶嵌的井上围栏。 唐聚敛之臣王鉷奢侈无度，第宅不计其数，且“以宝鈿为井干，引泉激霤，号‘自雨亭’。”事见《新唐书·王鉷传》。
引清赵翼《感事》诗之三：“窖金已錮藏舟壑，井鈿兼装激溜池。”
井jǐng(1)（名）从地面往下凿成的能取水的深洞；洞壁多砌上砖石：水～｜一口～｜双眼～。(2)（名）形状像井的：矿～｜油～｜盐～｜竖～｜探～｜渗～｜天～。(3)（名）二十八宿之一。(4)（名）（Jǐnɡ）姓。井jǐng（形）形容整齐：～然｜～～有条。
钿读音：diàn,tián[ diàn ]1. 把金属宝石等镶嵌在器物上作装饰：宝钿。螺钿。金钿。翠钿。
2. 古代一种嵌金花的首饰。