jǐng pǔ
jǐng wā
jǐng yú
jǐng wā
jǐng yǎng
jǐng luò
jǐng tǎ
jǐng zào
jǐng mù
jǐng jiù
jǐng lǔ
jǐng chéng
jǐng diàn
jǐng zuó
jǐng quán
jǐng xíng
jǐng xiù
jǐng kǒu
jǐng shì
jǐng mò
jǐng tái
jǐng shí
jǐng hàn
jǐng gàn
jǐng fù
jǐng tíng
jǐng qú
jǐng wèi
jǐng xié
jǐng chuáng
jǐng kǒng
jǐng suì
jǐng lán
jǐng chǎng
jǐng huā
jǐng shuì
jǐng héng
jǐng guàn
jǐng zhòu
jǐng lú
jǐng xiè
jǐng méi
jǐng huá
jǐng jìn
jǐng yì
jǐng sì
jǐng suì
jǐng jiāng
jǐng mài
jǐng wèi
jǐng yīn
jǐng gǔ
jǐng dǐ
jǐng hán
jǐng lǘ
jǐng xīng
jǐng kǎn
jǐng yán
jǐng yǎn
jǐng hù
jǐng jǐng
jǐng pēn
jǐng xué
jǐng yú
jǐng shuǐ
jǐng tǒng
jǐng wèi
jǐng má
jǐng zào
jǐng dì
jǐng píng
jǐng fù
jǐng rán
jǐng qǔ
jǐng méi
jǐng yí
jǐng guǒ
jǐng jià
jǐng diàn
jǐng guān
jǐng hàn
jǐng shéng
jǐng yuān
jǐng shōu
jǐng mǔ
jǐng kǎn
jǐng yǎn
jǐng gōng
jǐng kē
jǐng wū
jǐng chuáng
jǐng lǐ
jǐng gàn
jǐng shì
jǐng tián
jǐng lán
jǐng cè
jǐng luò
jǐng shù
jǐng jìng
⒈ 谓各抱门户之见而互相排斥、抵扞。
引语本《庄子·列御寇》：“齐人之井饮者相捽也。”
成玄英疏：“夫土下有泉，人各有性，天也；穿之成井，学以成术者，人也。嗟乎！世人迷妄之甚，徒知穿学之末事，不悟泉性之自然…… 齐人穿凿得井，行李汲而饮之，井主护水，捽头而休， 庄生闻之，故引为喻。”
清章学诚《文史通义·朱陆》：“其初意未必遂然，其言足以慑一世之通人达士而从其井捽者，气所荡也。”
井jǐng(1)（名）从地面往下凿成的能取水的深洞；洞壁多砌上砖石：水～｜一口～｜双眼～。(2)（名）形状像井的：矿～｜油～｜盐～｜竖～｜探～｜渗～｜天～。(3)（名）二十八宿之一。(4)（名）（Jǐnɡ）姓。井jǐng（形）形容整齐：～然｜～～有条。
捽读音：zuó捽zuó（动）〈方〉揪：小孩儿～住妈妈的衣服｜～着他胳膊就往外走。