qí mào
qí lǜ
qí míng
qí xián
qí jiāng
qí zhuàng
qí shuò
qí sǒu
qí yù
qí chǐ
qí gǒu
qí zhǐ
qí dū
qí jué
qí jiǔ
qí shòu
qí pó
qí dié
qí gǒu
qí ài
qí sù
qí dìng
qí yīng
qí chén
qí jiù
qí guī
qí shān
qí lǎo
qí líng
qí nián
qí xiàn
qí jùn
qí tóng
qí zhé
qí sù
míng jùn
yí jùn
yīng jùn
sān jùn
jié jùn
shí jùn
lǎng jùn
qí jùn
guì jùn
kuí jùn
bù jùn
shěn jùn
rěn jùn
yì jùn
shuǎng jùn
lóng jùn
liè jùn
shū jùn
qiáng jùn
liáng jùn
xióng jùn
máo jùn
shén jùn
cái jùn
jié jùn
liáo jùn
qiàn jùn
biāo jùn
huì jùn
míng jùn
bā jùn
xiù jùn
gāo jùn
tǐng jùn
hóng jùn
bá jùn
cháng jùn
yù jùn
gū jùn
chú jùn
máo jùn
qiú jùn
nóng jùn
sì jùn
fēng jùn
yì jùn
qiào jùn
cōng jùn
chāo jùn
hán jùn
qí jùn
háo jùn
lái jùn
xián jùn
hòu jùn
qīng jùn
qiào jùn
biàn jùn
zhòng jùn
yǐng jùn
cái jùn
qīng jùn
shǎo jùn
jǐng jùn
èr jùn
lěng jùn
⒈ 年老而才能优异者。
引明方孝孺《癸酉岁述事》诗：“放怀礼法地，取乐文翰场，耆俊满大廷，济济会冠裳。”
《明史·儒林传二·吴悌》：“时吴岳、胡松、毛愷并以耆俊为卿贰，与悌称‘南都四君子’。”
章炳麟《革命道德说》：“及乎板荡之后而念老成，播迁之餘而思耆俊，庸有及乎！”
1. 年老，六十岁以上的人：耆老。耆年。耆绅。耆宿（sù ）（指在社会上有名望的老年人）。
2. 强横。
俊读音：jùn俊jùn(1)（形）相貌好看：～秀｜～俏｜这个孩子长得好～呀。(2)（形）才智出众的：～杰｜英～｜～士。