jié shì
jié nüè
jié nì
jié jùn
jié zhòu
jié è
jié jùn
jié lì
jié chū
jié xiá
jié jùn
jié rán
jié quǎn
jié nú
jié jiàn
jié xīn
jié jié
jié lǔ
jié sī
jié bì
jié ào
jié zhí
jié zhì
jié zéi
jié bèi
jié nì
jié héng
jié ào
jié yì
jié qǐ
jié hàn
jié bào
jié huá
jié ào
jié ào
jié màn
jié nú
jié mù
jié xióng
jié jiě
jié shù
jié zhì
jié sòng
qiào jùn
bā jùn
hán jùn
shǎo jùn
shū jùn
qiáng jùn
gāo jùn
liáng jùn
qiú jùn
zhòng jùn
sì jùn
cái jùn
liè jùn
míng jùn
yì jùn
shí jùn
shuǎng jùn
cōng jùn
hóng jùn
jǐng jùn
lǎng jùn
rěn jùn
tǐng jùn
biàn jùn
qí jùn
yì jùn
qí jùn
shěn jùn
qīng jùn
yù jùn
nóng jùn
gū jùn
qiàn jùn
yí jùn
yīng jùn
bù jùn
guì jùn
qīng jùn
shén jùn
kuí jùn
xiù jùn
hòu jùn
lěng jùn
máo jùn
qiào jùn
xióng jùn
jié jùn
lái jùn
cháng jùn
jié jùn
fēng jùn
máo jùn
huì jùn
lóng jùn
cái jùn
míng jùn
chú jùn
liáo jùn
sān jùn
èr jùn
biāo jùn
yǐng jùn
xián jùn
bá jùn
chāo jùn
háo jùn
⒈ 亦作“桀儁”。亦作“桀骏”。才能出众的人。
引《礼记·月令》：“﹝孟夏之月﹞命大尉赞桀俊，遂贤良，举长大。”
郑玄注：“桀俊，能者也。”
《吕氏春秋·孟秋》：“天子乃命将帅，选士厉兵，简练桀儁。”
《淮南子·人间训》：“而越人皆入丛薄中与禽兽处，莫肯为秦虏，相置桀骏以为将，而夜攻秦人。”
桀jié(1)（形）凶暴：～骜不训。(2)（名）夏朝末代的君主；相传是个暴君。
俊读音：jùn俊jùn(1)（形）相貌好看：～秀｜～俏｜这个孩子长得好～呀。(2)（形）才智出众的：～杰｜英～｜～士。