xián kě
xián zhě
xián shàn
xián shèng
xián lìng
xián gē
xián mín
xián jūn
xián měi
xián máo
xián yì
xián chēng
xián bǐ
xián huì
xián hǎo
xián chén
xián huì
xián shǒu
xián bèi
xián zǐ
xián zǎi
xián dé
xián fū
xián kuài
xián cāo
xián xiào
xián cóng
xián wēn
xián hé
xián xīng
xián kuā
xián dì
xián qī
xián lì
xián cái
xián láo
xián shí
xián liàng
xián míng
xián huò
xián shì
xián jùn
xián yì
xián mù
xián cái
xián mèi
xián ǒu
xián cí
xián dù
xián lù
xián qì
xián láng
xián líng
xián zuǒ
xián hòu
xián zhé
xián kē
xián péng
xián mén
xián yùn
xián mán
xián yàn
xián yùn
xián dòu
xián gōng
xián chuán
xián jùn
xián xiàng
xián liáng
xián guī
xián kǔn
xián qīng
xián dá
xián wáng
xián yǒng
xián huì
xián fǔ
xián guān
xián jiāng
xián píng
xián jùn
xián jí
xián hòu
xián fàn
xián qīn
xián míng
xián shǒu
xián jié
xián dōng
xián zūn
xián wǔ
xián fān
xián yuàn
xián shū
xián jiē
xián zhòng
xián zhì
xián bó
xián jié
xián zhòng
xián shū
xián liáo
xián shì
xián háo
xián rén
xián néng
xián pì
xián shèng
háo jùn
cōng jùn
shū jùn
sān jùn
qiào jùn
bā jùn
xióng jùn
biàn jùn
lǎng jùn
rěn jùn
cái jùn
bù jùn
lóng jùn
shuǎng jùn
èr jùn
qīng jùn
bá jùn
shén jùn
yì jùn
máo jùn
shǎo jùn
liè jùn
tǐng jùn
qiào jùn
sì jùn
kuí jùn
shí jùn
gāo jùn
guì jùn
máo jùn
chú jùn
lěng jùn
yǐng jùn
qīng jùn
cái jùn
nóng jùn
chāo jùn
jǐng jùn
qiáng jùn
yù jùn
lái jùn
qiàn jùn
gū jùn
hóng jùn
yì jùn
jié jùn
shěn jùn
liáng jùn
xiù jùn
yīng jùn
hòu jùn
biāo jùn
huì jùn
fēng jùn
xián jùn
qí jùn
míng jùn
jié jùn
cháng jùn
hán jùn
yí jùn
míng jùn
qiú jùn
liáo jùn
zhòng jùn
qí jùn
⒈ 亦作“贤雋”。亦作“贤儁”。亦作“贤嶲”。
⒉ 才德出众。
引北齐颜之推《颜氏家训·教子》：“贤俊者自可赏爱，顽鲁者亦当矜怜。”
《隋书·高祖纪下》：“开进仕之路，佇贤雋之人。”
唐杜甫《遣兴》诗之一：“昔时贤俊人，未遇犹视今。”
明归有光《顾夫人杨氏七十寿序》：“其子之贤俊者，予往往于南宫识之。”
清陈用光《上翁学士书》：“古之士，其知慕乎道者，未尝不欲见贤儁之君子，而祓濯其心，以获尊闻行知之益。”
⒊ 才德出众的人。
引《汉书·元帝纪》：“延登贤俊，招显侧陋。”
《晋书·忠义传·王豹》：“简良才，命贤儁，以为天子百官。”
唐元稹《桐花》诗：“君若傲贤雋，鹿鸣有食芹。”
五代王定保《唐摭言·公荐》：“草泽卑位之间，恐遗贤俊，宜令兵部即作牒目，徵召奏闻。”
宋欧阳修《送徐生之渑池》诗：“脚靴手板实卑贱，贤雋未可吏书绳。”
清钱良择《寄内》诗：“无方贤俊皆簪笔，有道乾坤渐止戈。”
清姚莹《朝议大夫刑部郎中加四品衔从祖惜抱先生行状》：“四方贤嶲，自达官以至学人士，遇先生所在必求见焉。”
才德兼备的贤士。
贤xián(1)（形）有德行的；有才能的：～才｜～臣｜～人｜～者。(2)（名）有德行的人；有才能的人：礼～下士。(3)（形）敬辞；用于平辈或晚辈：～弟｜～侄。
俊读音：jùn俊jùn(1)（形）相貌好看：～秀｜～俏｜这个孩子长得好～呀。(2)（形）才智出众的：～杰｜英～｜～士。