yīng duō
yīng shì
yīng zòng
yīng zī
yīng jīng
yīng bǐng
yīng shí
yīng sháo
yīng jué
yīng wù
yīng jié
yīng cí
yīng rú
yīng rén
yīng yīn
yīng yǒng
yīng zhǐ
yīng jùn
yīng tǐng
yīng cāo
yīng wǔ
yīng qí
yīng chēng
yīng jué
yīng mào
yīng mó
yīng liáo
yīng háo
yīng biàn
yīng huáng
yīng jié
yīng shì
yīng cí
yīng zhuó
yīng huì
yīng fēng
yīng zī
yīng bàng
yīng xīn
yīng tái
yīng hù
yīng wěi
yīng gǔ
yīng yàn
yīng shì
yīng máo
yīng bá
yīng qiú
yīng yóu
yīng guǒ
yīng guǐ
yīng chén
yīng cái
yīng lún
yīng yào
yīng pàn
yīng zhì
yīng yǔ
yīng yì
yīng lǎng
yīng jiàn
yīng yīng
yīng huá
yīng yì
yīng huì
yīng fàn
yīng líng
yīng kǎn
yīng huī
yīng miào
yīng cái
yīng gǔn
yīng qì
yīng yí
yīng qiào
yīng fǔ
yīng dàng
yīng dàng
yīng xiù
yīng máo
yīng jīng
yīng zhì
yīng sà
yīng guó
yīng yuàn
yīng jiàn
yīng mǔ
yīng dūn
yīng xióng
yīng táo
yīng mài
yīng zhé
yīng hún
yīng móu
yīng shēng
yīng cùn
yīng jùn
yīng guāng
yīng wù
yīng guǐ
yīng zhì
yīng zhǔ
yīng zhì
yīng fēn
yīng míng
yīng mǐn
yīng fā
yīng duàn
yīng gài
yīng ruǐ
yīng liè
yīng ruì
yīng jié
yīng lüè
yīng jùn
yīng luò
yīng ruì
yīng tè
jǐng jùn
qiàn jùn
huì jùn
lǎng jùn
sān jùn
xián jùn
háo jùn
hán jùn
qiào jùn
lóng jùn
shí jùn
liáng jùn
qiú jùn
tǐng jùn
liáo jùn
bù jùn
hóng jùn
shū jùn
chú jùn
bá jùn
gū jùn
guì jùn
shén jùn
biàn jùn
cái jùn
qí jùn
qīng jùn
yí jùn
qīng jùn
cái jùn
lái jùn
liè jùn
gāo jùn
jié jùn
èr jùn
chāo jùn
zhòng jùn
cháng jùn
yì jùn
jié jùn
yù jùn
shuǎng jùn
máo jùn
shǎo jùn
lěng jùn
yīng jùn
rěn jùn
bā jùn
biāo jùn
sì jùn
yì jùn
hòu jùn
míng jùn
qiáng jùn
xiù jùn
míng jùn
qiào jùn
xióng jùn
máo jùn
kuí jùn
yǐng jùn
fēng jùn
qí jùn
nóng jùn
cōng jùn
shěn jùn
英俊yīngjùn
(1) 才智过人的
例英俊青年英be eminently talented;brilliant(2) 容貌俊秀又有风度的
例英俊的小伙子英handsome and spirited;smart⒈ 才智卓越；俊逸超群。
引唐杜甫《陈拾遗故宅》诗：“同游英俊人，多秉辅佐权。”
唐杜甫《最能行》：“若道土无英俊才，何得山有屈原宅？”
太平天囯石达开《白龙洞题壁诗》序：“旋见粉墙刘云青句，寓意高超，出词英俊。”
⒉ 才智出众的人。
引汉贾谊《新书·道术》：“英俊在位则主尊，羽翼胜任则民显。”
唐杜甫《送重表侄王砅使南海》诗：“上云天下乱，宜与英俊厚。”
《三国演义》第四三回：“来日聚文武於帐下，先教见我江东英俊。”
鲁迅《书信集·致章廷谦》：“但愿有英俊出于中国之心，终于未死，所以此次又应青年之请，除自由同盟外，又加入左翼作家连盟。”
⒊ 容貌俊秀而精神。
引《世说新语·雅量》“王夷甫尝属族人事……族人大怒，举樏掷其面， 夷甫都无言” 南朝梁刘孝标注：“王夷甫自谓风神英俊，不至与人校。”
宋柳永《洞仙歌》词：“奈傅粉英俊，梦兰品雅。”
《老残游记》第十回：“却看那扈姑，丰颊长眉，眼如银杏……於艳丽之中，有股英俊之气。”
周而复《白求恩大夫》二：“古部长带了一个二十多岁的青年走了过来，瘦瘦的，高高的，容貌英俊、果敢。”
才能出众的人。
英yīng(1)（名）〈书〉花：落～缤纷。(2)（名）才能或智慧过人的人：～杰｜～豪｜～魂。(3)（名）姓。英yīng（名）指英国。
俊读音：jùn俊jùn(1)（形）相貌好看：～秀｜～俏｜这个孩子长得好～呀。(2)（形）才智出众的：～杰｜英～｜～士。