pèi dài
pèi jīn
pèi qià
pèi yīng
pèi fú
pèi tóng
pèi fú
pèi wéi
pèi dāo
pèi jiàn
pèi huáng
pèi wèi
pèi yìn
pèi wéi
pèi kè
pèi guī
pèi shòu
pèi xiāng
pèi kē
pèi míng
pèi xī
pèi qīng
pèi tiàn
pèi náng
pèi jū
pèi bǐ
pèi yù
pèi jué
pèi suì
pèi lí
pèi shè
pèi zhū
pèi dú
pèi dài
pèi yú
pèi gēng
pèi jiǔ
pèi rèn
pèi zǐ
pèi jīn
pèi zhāng
pèi dài
pèi mǎ
pèi dāng
pèi xiāng
pèi lán
pèi huán
pèi shì
pèi zhēn
pèi xián
pèi yào
pèi yǎng
pèi xī
pèi fú
pèi wéi
diāo dāng
shǒu dāng
zhū dāng
dà dāng
shuì dāng
zuǒ dāng
guì dāng
jìn dāng
míng dāng
yín dāng
ěr dāng
hán dāng
yuán dāng
dīng dāng
wén dāng
nèi dāng
bì dāng
yān dāng
míng dāng
chǎng dāng
yù dāng
jù dāng
nì dāng
yáo dāng
ěr dāng
huá dāng
xiǎo dāng
láng dāng
pèi dāng
cuì dāng
jīn dāng
quán dāng
zhōng dāng
⒈ 耳环。亦泛指玉佩。
引唐李贺《李夫人歌》：“红壁阑珊悬珮璫，歌臺小妓遥相望。”
一本作“佩璫”。 王琦汇解：“珮璫，所佩之玉璫也。”
前蜀魏承班《菩萨蛮》词：“宴罢入兰房，邀人解珮璫。”
元周巽《梅花》诗之十：“花底羣仙摇珮璫，神凝太素美清扬。”
明何景明《白菊赋》：“驂连蜷兮鸞鹤，服陆离兮珮璫。”
佩pèi(1)（动）佩带：～刀｜腰～盒子枪。(2)（名）古时系在衣带上的装饰品：玉～。(3)（动）佩服：钦～｜这种高度的国际主义精神十分可～。
珰读音：dāng珰dāng(1)（名）妇女戴在耳垂上的装饰品。(2)（名）宦官。