tí bǎng
tí jiān
tí jìn
tí miǎn
tí hé
tí miàn
tí cān
tí zhù
tí quē
tí fú
tí tóu
tí míng
tí huà
tí còu
tí kè
tí cái
tí pài
tí bǐ
tí é
tí pái
tí pò
tí shuō
tí bǐ
tí hào
tí biǎn
tí gāng
tí mù
tí hóng
tí zhì
tí jié
tí jì
tí jīng
tí gāo
tí yú
tí jiān
tí zòu
tí jiàn
tí bá
tí zhù
tí zhǔn
tí fēng
tí jué
tí bǎng
tí jù
tí xù
tí tǎ
tí shū
tí jīn
tí shàn
tí kuò
tí yì
tí niàn
tí qiān
tí shuō
tí huā
tí biǎo
tí jiàn
tí fèng
tí pǐn
tí qiáo
tí cí
tí dì
tí yá
tí kuǎn
tí zàn
tí bǔ
tí gāo
tí bì
cǎi pǐn
tián pǐn
píng pǐn
bèi pǐn
zuò pǐn
liú pǐn
bǔ pǐn
yī pǐn
mén pǐn
wù pǐn
yàn pǐn
bā pǐn
dì pǐn
jīng pǐn
jiè pǐn
dòu pǐn
dēng pǐn
zhì pǐn
lǐ pǐn
zhì pǐn
zuì pǐn
yí pǐn
yīn pǐn
chǎn pǐn
jiǔ pǐn
wǔ pǐn
yuè pǐn
xī pǐn
dūn pǐn
rù pǐn
jiā pǐn
jìn pǐn
mǎn pǐn
shāng pǐn
shàng pǐn
cóng pǐn
qí pǐn
dī pǐn
chá pǐn
yuán pǐn
sān pǐn
zāng pǐn
yàng pǐn
jiǎng pǐn
huà pǐn
qún pǐn
kuí pǐn
shè pǐn
guǒ pǐn
jí pǐn
liè pǐn
màn pǐn
fèi pǐn
bì pǐn
yì pǐn
qū pǐn
fù pǐn
yóu pǐn
lí pǐn
shū pǐn
quán pǐn
chéng pǐn
shī pǐn
qí pǐn
yāo pǐn
tóng pǐn
dào pǐn
dàn pǐn
qún pǐn
xiǎo pǐn
néng pǐn
zhī pǐn
zhēn pǐn
biāo pǐn
zī pǐn
qíng pǐn
yì pǐn
róng pǐn
guān pǐn
zhì pǐn
miào pǐn
héng pǐn
yàn pǐn
gé pǐn
zhuǎn pǐn
cī pǐn
bǔ pǐn
méi pǐn
yòng pǐn
jiè pǐn
gū pǐn
jiān pǐn
gòng pǐn
hán pǐn
jué pǐn
cì pǐn
shù pǐn
cài pǐn
dú pǐn
lè pǐn
shí pǐn
xiān pǐn
huò pǐn
zhēn pǐn
qiān pǐn
hóng pǐn
yào pǐn
zhōng pǐn
zhǎn pǐn
zhēn pǐn
xiāng pǐn
fù pǐn
jiǎng pǐn
bǎi pǐn
jùn pǐn
bèi pǐn
chén pǐn
cún pǐn
zá pǐn
diào pǐn
ràng pǐn
hù pǐn
jiē pǐn
quán pǐn
tiáo pǐn
cí pǐn
jiǔ pǐn
mín pǐn
chǎn pǐn
shēng pǐn
shí pǐn
zèng pǐn
dà pǐn
háo pǐn
xià pǐn
pāi pǐn
bù pǐn
zhèng pǐn
jùn pǐn
jué pǐn
lì pǐn
chà pǐn
wěi pǐn
bān pǐn
shí pǐn
dòng pǐn
shén pǐn
tí pǐn
liáo pǐn
lún pǐn
chéng pǐn
rén pǐn
jiàn pǐn
shuǐ pǐn
mò pǐn
guǐ pǐn
líng pǐn
cái pǐn
cháng pǐn
gāo pǐn
cán pǐn
chū pǐn
guì pǐn
fán pǐn
kē pǐn
gòng pǐn
tóu pǐn
shēn pǐn
fēng pǐn
cái pǐn
shì pǐn
bīng pǐn
miù pǐn
⒈ 品评。
引南朝宋刘义庆《世说新语·政事》“若得门庭长如郭林宗者，当如所白” 刘孝标注引《郭泰别传》：“泰字林宗，有人伦鉴识。题品海内之士，或在幼童，或在里肆，后皆成英彦六十餘人。”
宋王闢之《渑水燕谈录·知人》：“﹝河东柳先生开﹞以高文苦学为世宗师，后进经其题品者，翕然名重于世。”
章炳麟《驳神我宪政说》：“且审於自知有我者，亦审於知他人之有我，互相题品，则方人自此始。”
评论优劣，定其高下。《宋史．卷三○五．杨亿传》：「当时文士，咸赖其题品；或被贬议者，退多怨诽。」也作「品题」、「题评」。
题tí(1)本义：（名）头额。(2)（名）题目：标～｜本～。(3)（动）写上；签：～名｜～诗。(4)（Tí）姓。
品读音：pǐn品pǐn(1)（名）物品：商～｜产～｜战利～。(2)（量）等级；品级：上～｜下～。(3)（量）种类：～种。(4)（名）品质：人～｜～德。(5)（动）辨别好坏；品评：～茶。(6)（动）吹（管乐器；多指箫）：～箫｜～竹弹丝。(7)（Pǐn）姓。