xū jì
huāng jì
shěn jì
píng jì
huī jì
chóu jì
sǐ jì
shì jì
zhàn jì
chún jì
huì jì
xián jì
luò jì
àn jì
zhì jì
lěng jì
kòu jì
kū jì
sù jì
chà jì
xiāo jì
jiǎn jì
yàn jì
míng jì
yàn jì
lún jì
dà jì
sēn jì
qī jì
qiān jì
chán jì
liáo jì
qù jì
guī jì
cén jì
qīng jì
shùn jì
yān jì
fàn jì
chéng jì
dàn jì
yǎo jì
bēi jì
jìng jì
zhēn jì
cháng jì
qián jì
wù jì
kōng jì
mò jì
qiǎo jì
gū jì
tián jì
yuán jì
rù jì
chén jì
chōng jì
níng jì
bì jì
阒寂qùjì
(1)hAo86.寂静
例阒寂的原野英quiet⒈ 亦作“閴寂”。
⒉ 静寂；宁静。
引南朝梁江淹《泣赋》：“闃寂以思，情绪留连。”
唐卢照邻《病梨树赋》：“余独病卧兹邑，閴寂无人，伏枕十旬，闭门三月。”
明张景《飞丸记·全家配远》：“花市无声万户扃，閴寂虚堂静。”
鲁迅《集外集拾遗·＜亥年残秋偶作＞诗》：“竦听荒鸡偏闃寂，起看星斗正阑干。”
⒊ 断绝；寂灭。
引《南齐书·豫章文献王嶷传》：“若夫日用闃寂，虽无取於錙銖，岁功宏达，谅有寄於衡石。”
古应芬《民国十二年大元帅东征日记》：“居民流离远徙，烟火闃寂，祗闻刁斗森严与虫声而已。”
寂静无声。