jiǎn jì
xián jì
qiān jì
jìng jì
chéng jì
wù jì
luò jì
chán jì
yàn jì
xiāo jì
chà jì
sù jì
àn jì
yān jì
sǐ jì
bēi jì
kū jì
lún jì
cháng jì
fàn jì
qián jì
huì jì
zhàn jì
chóu jì
qù jì
liáo jì
yuán jì
dàn jì
chén jì
zhēn jì
dà jì
mò jì
chún jì
sēn jì
shì jì
kòu jì
guī jì
lěng jì
xū jì
shùn jì
níng jì
qī jì
chōng jì
yǎo jì
zhì jì
huāng jì
kōng jì
tián jì
qīng jì
shěn jì
píng jì
gū jì
yàn jì
míng jì
qiǎo jì
rù jì
cén jì
huī jì
bì jì
岑寂cénjì
(1) 高hAo86.而静;清冷
例去帝乡之岑寂。——《鲍照赋》英silent⒈ 高而静。亦泛指寂静。
引《文选·鲍照<舞鹤赋>》:“去帝乡之岑寂,归人寰之喧卑。”
李善注:“岑寂,犹高静也。”
唐杜甫《树间》诗:“岑寂双柑树,婆娑一院香。”
唐张碧《山居雨霁即事》诗:“结茅苍岭下,自与喧卑隔。况值雷雨晴,郊原转岑寂。”
魏巍《东方》第五部第十五章:“这时敌我双方的炮火都比较岑寂,只偶尔有一两发炮弹咝咝地叫着落在山顶。”
⒉ 寂寞,孤独冷清。
引唐唐彦谦《樊登见寄》诗之三:“良夜最岑寂,旅况何萧条。”
明刘基《别绍兴诸公》诗:“况有良友朋,时来慰岑寂。”
清蒲松龄《聊斋志异·绩女》:“媪勿惧,妾之孤,亦犹媪也。我爱媪洁,故相就,两免岑寂,固不佳耶?”
鲁迅《而已集·通信》:“《语丝》我仍旧爱看,还是他能够破破我的岑寂。”
寂静。
岑cén(1)(名)〈书〉小而高的山。(2)(名)〈书〉姓。
寂读音:jì寂jì(1)(形)静;没有声音:~静|~然无声。(2)(形)孤单冷清:~寞|孤~|幽~|枯~。