jiāo àn
jiāo liào
jiāo yīng
jiāo yuán
jiāo qiáng
jiāo chá
jiāo sòng
jiāo zǐ
jiāo fēng
jiāo pán
jiāo dì
jiāo wū
jiāo fán
jiāo yān
jiāo kǒu
jiāo tú
jiāo jī
jiāo fāng
jiāo mù
jiāo xū
jiāo huā
jiāo fáng
jiāo diàn
jiāo jiāo
jiāo píng
jiāo jiǔ
jiāo hú
jiāo zhàng
jiāo pō
jiāo yè
jiāo qiū
jiāo kǔn
jiāo bì
jiāo yán
jiāo chí
jiāo lán
jiāo shì
jiāo guì
jiāo chuāng
jiāo yán
jiāo jǔ
jiāo bēi
jiāo tú
jiāo è
jiāo wéi
jiāo zǔ
jiāo gōng
jiāo liáo
jiāo kǔn
jiāo jǐn
jiāo ní
jiāo tán
jiāo bǎi
jiāo yè
jiāo yǎn
jiāo hóng
jiāo hù
jiāo xiāng
jiāo chú
jiāo gé
jiāo dé
jiāo ā
jiāo yīng
jiāo jiāng
jiāo diàn
jiāo shí
jiāo qǐn
jiāo shā
jiāo hé
jiāo shāng
jiāo tà
jiāo xīn
jiāo tíng
jiāo xǔ
jiāo tái
jiāo huá
jiāo xǔ
nà lán
bái lán
jiàn lán
chóng lán
yù lán
bān lán
gāo lán
lín lán
bīng lán
yī lán
yōu lán
jū lán
líng lán
mù lán
zhēng lán
zhǐ lán
qiū lán
cǎi lán
zé lán
hóng lán
piě lán
ào lán
wán lán
mǎ lán
shí lán
huì lán
wán lán
bò lán
huán lán
zhū lán
yú lán
mèng lán
gāo lán
diào lán
yàn lán
pó lán
chūn lán
zhī lán
cóng lán
jì lán
shè lán
jiāo lán
rèn lán
jīn lán
zhē lán
ā lán
bō lán
lóu lán
fǎ lán
fēn lán
pèi lán
shù lán
lù lán
chē lán
hū lán
zhī lán
lóng lán
gāi lán
fāng lán
hé lán
líng lán
yī lán
bì lán
sài lán
yù lán
yán lán
fěi lán
jiān lán
mù lán
mò lán
bān lán
dīng lán
chǎi lán
hè lán
gàn lán
jiǔ lán
chǔ lán
gé lán
jiě lán
ruò lán
椒与兰。皆芳香之物，故以并称。
比喻美好。
喻美好贤德者。
后妃居住处。亦代指后妃。
指楚大夫子椒和楚怀王少弟司马·子兰。二人均为佞人。
⒈ 椒与兰。皆芳香之物，故以并称。
引《荀子·礼论》：“芻豢稻粱，五味调香，所以养口也；椒兰芬苾，所以养鼻也。”
唐杜牧《阿房宫赋》：“烟斜雾横，焚椒兰也。”
明徐元《八义记·宣子见主》：“珠围翠绕，椒兰喷衣。”
清方文《石臼访韩元长》诗：“芳烈椒兰气，苍寒栝栢姿。”
⒉ 比喻美好。
引唐元稹《授牛元翼深冀州节度使制》：“闻尔鼙鼓之音，怀尔椒兰之德。”
⒊ 喻美好贤德者。
引《旧唐书·列女传序》：“末代风靡，贞行寂寥，聊播椒兰，以貽闺壼，彤管之职，幸无忽焉。”
⒋ 后妃居住处。亦代指后妃。
引明叶子奇《草木子·谈薮》：“宋宫人王昭仪，名惠清，字冲华，丙子北行，题驛中有《满江红》词云‘……名播椒兰妃后里，欢承笑语君王侧。’”
明沉榜《宛署杂记·土工》：“至拱事椒兰，籍名粉黛，不可胜纪矣。”
⒌ 指楚大夫子椒和楚怀王少弟司马子兰。二人均为佞人。按，后世学者或以王逸注为非。参阅游国恩《离骚纂义》。
引《楚辞·离骚》：“览椒兰其若兹兮，又况揭车与江蘺。”
王逸注：“言观子椒、子兰变节若此。”
南朝宋颜延之《祭屈原文》：“谋折仪尚，贞蔑椒兰。”
后因以指佞人。 唐韩愈《陪杜侍御游湘西两寺独宿有题因献杨常侍》诗：“椒兰争妬忌， 絳灌共谗諂。”
椒与兰，皆为香草。
椒jiāo（名）指某些果实或种子有刺激性味道的植物：花～｜辣～｜胡～｜秦～。
兰读音：lán兰lán(1)（名）兰花。(2)（名）兰草。(3)（名）古书上指木兰：～浆。(4)（名）（Lán）姓。