máng cì
máng yáng
máng sù
máng xiāo
máng guǒ
máng cǎo
máng hū
máng zhēn
máng bèi
máng wù
máng yàn
máng jiǎo
máng yù
máng xiāo
máng tóu
máng xié
máng lǚ
máng mèi
máng yáng
máng huāng
máng zhēn
máng ér
máng máng
máng xié
máng wén
máng zhòng
máng máo
máng láng
máng jù
máng è
máng yán
máng dàng
máng hū
máng dá
máng rán
máng rèn
máng hū
máng juē
máng shén
máng cǎi
máng xǐ
máng yǐng
⒈ 犹锋芒。比喻人的锐气。
引宋叶适《参议宋公墓志铭》：“自郑景望兄弟、 薛士隆、陈君举，持议精立，号有芒鍔。公居其间，徐折衷之。”
明徐渭《＜亦陶集＞序》：“及其一旦有所不嗜，乃弃去如敝屣，尽收其芒鍔，以瀟然於无用之乡。”