máng ér
máng jiǎo
máng cǎo
máng guǒ
máng zhòng
máng hū
máng cǎi
máng tóu
máng è
máng máng
máng cì
máng láng
máng yáng
máng xǐ
máng rèn
máng yǐng
máng zhēn
máng máo
máng hū
máng yù
máng yán
máng dàng
máng dá
máng mèi
máng wù
máng xiāo
máng yàn
máng shén
máng xié
máng juē
máng hū
máng yáng
máng jù
máng xié
máng rán
máng zhēn
máng wén
máng sù
máng xiāo
máng bèi
máng lǚ
máng huāng
guī yǐng
huì yǐng
dié yǐng
zhēn yǐng
lín yǐng
xiù yǐng
hán yǐng
biāo yǐng
hóng yǐng
fēng yǐng
qīng yǐng
chāo yǐng
tù yǐng
lì yǐng
fā yǐng
chǔ yǐng
máo yǐng
fēng yǐng
yào yǐng
jùn yǐng
dié yǐng
lù yǐng
xīn yǐng
tuō yǐng
cái yǐng
róu yǐng
qí yǐng
shuò yǐng
máng yǐng
míng yǐng
tāo yǐng
jiā yǐng
zhēn yǐng
qiū yǐng
zhòng yǐng
jǐng yǐng
jiān yǐng
yào yǐng
fēng yǐng
duān yǐng
háo yǐng
tiáo yǐng
qián yǐng
jùn yǐng
fēng yǐng
máng yǐng
xiān yǐng
chuí yǐng
hé yǐng
cōng yǐng
⒈ 谷类种子壳上的细刺。引申为尖端。
引元麻革《阻雪华下》诗：“云间三峰面，隐约露芒颖。”
芒máng(1)（名）草本植物；生于山地和田野间；果实多毛。(2)（名）某些禾本科植物子实的外壳上长的针状物。
颖读音：yǐng颖yǐng（名）某些禾本科植物子实的带芒的外壳：～果。②（形）东西末端的尖锐部分：短～羊毫（笔）。③（形）聪明：～果。②（形）东西末端的尖锐部分