máng láng
máng rán
máng yán
máng sù
máng wù
máng máo
máng xiāo
máng tóu
máng hū
máng yù
máng máng
máng dàng
máng xiāo
máng lǚ
máng wén
máng jiǎo
máng xǐ
máng hū
máng bèi
máng yáng
máng yǐng
máng xié
máng juē
máng dá
máng huāng
máng cǎo
máng shén
máng mèi
máng rèn
máng xié
máng jù
máng cì
máng zhòng
máng hū
máng guǒ
máng yàn
máng cǎi
máng è
máng ér
máng zhēn
máng yáng
máng zhēn
pí xié
gōng xié
fèng xié
xiàng xié
má xié
sǎ xié
wú xié
biàn xié
shuì xié
chǔ xié
kuà xié
qiú xié
xī xié
pò xié
tào xié
qīng xié
nà xié
pú xié
jiāo xié
liáng xié
cǎo xié
mù xié
máng xié
gōng xié
xiǎo xié
sēng xié
xuàn xié
tā xié
bīng xié
wā xié
mián xié
sā xié
yóu xié
tuō xié
pǎo xié
tiào xié
nuǎn xié
jiāo xié
zōng xié
dīng xié
xiù xié
⒈ 亦作“芒鞵”。用芒茎外皮编织成的鞋。亦泛指草鞋。
引唐张祜《题灵隐寺师一上人十韵》：“朗吟挥竹拂，高揖曳芒鞋。”
宋苏轼《宿石田驿南野人舍》诗：“芒鞵竹杖自轻软，蒲荐松牀亦香滑。”
《西游记》第四三回：“芒鞋踏破山头雾，竹笠冲开岭上云。”
闻一多《死水·大鼓师》：“一角斜阳倒挂在檐下，我蹑着芒鞋，踏入了家村。”
用芒草编织的鞋子。宋．苏轼〈定风波．莫听穿林打叶声〉词：「竹杖芒鞋轻胜马，谁怕！」《儒林外史．第三七回》：「腰系丝绦，脚下芒鞋。」也作「芒履」、「芒?」。
芒máng(1)（名）草本植物；生于山地和田野间；果实多毛。(2)（名）某些禾本科植物子实的外壳上长的针状物。
鞋读音：xié鞋xié（名）穿在脚上、走路时着地的东西；没有高筒：棉～｜皮～｜拖～。