fèn fèn
fèn jī
fèn nù
fèn wǎn
fèn yuān
fèn tòng
fèn yì
fèn tāo
fèn fú
fèn jǔ
fèn zhà
fèn fā
fèn fěi
fèn xīn
fèn mèn
fèn qiē
fèn kǎi
fèn yì
fèn mǎn
fèn rán
fèn jué
fèn nǎo
fèn kuì
fèn kuì
fèn kài
fèn zhēng
fèn yǒng
fèn shì
fèn yì
fèn yì
fèn liè
fèn yùn
fèn dú
fèn shèng
fèn gé
fèn kuì
fèn yíng
fèn yù
fèn jī
fèn jié
fèn bīng
fèn xùn
fèn qì
fèn hèn
fèn tàn
fèn qǐ
fèn yuàn
fèn wáng
fèn fèn
fèn duì
fèn kuì
fèn jí
fèn huǒ
fèn huì
fèn lì
fèn xīng
fèn chǐ
fèn báo
fèn hàn
fèn mèn
fèn yǒng
fèn jí
愤慨fènkǎi
(1) 愤恨不平
英indignation⒈ 亦作“愤愾”。
⒉ 愤恨感慨。
引《世说新语·言语》“陶公疾篤，都无献替之言，朝士以为恨” 刘孝标注引王隐《晋书》载晋陶侃《临终表》：“臣年垂八十，位极人臣，啟手啟足，当復何恨！但以餘寇未诛，山陵未復，所以愤慨兼怀，唯此而已。”
《晋书·儒林传·范弘之》：“每读其事，未尝不临文痛叹，愤愾交怀。以今况古，乃知一揆耳。”
《宋书·袁湛传》：“奉命西行，途戾荆郢，瞻望巴汉，愤慨交深。”
⒊ 愤愤不平。
引《三国志·魏志·袁绍传》“太祖乃还救谭，十月至黎阳” 裴松之注引晋习凿齿《汉晋春秋》：“且三军愤慨，人怀私怒，我将军辞不获已，以及馆陶之役。”
南朝宋刘义庆《世说新语·仇隙》：“右军遂称疾去郡，以愤慨致终。”
浩然《艳阳天》第一〇一章：“她又不能违背她的大伯，陪着咬了咬牙，表示很愤慨。”
愤怒而慨叹。