fèn yì
fèn wǎn
fèn kuì
fèn tàn
fèn jǔ
fèn kài
fèn kuì
fèn fā
fèn wáng
fèn gé
fèn yǒng
fèn yuān
fèn rán
fèn yùn
fèn mèn
fèn xīn
fèn duì
fèn fèn
fèn jí
fèn jié
fèn dú
fèn mèn
fèn zhà
fèn yuàn
fèn chǐ
fèn qǐ
fèn xīng
fèn huǒ
fèn nǎo
fèn liè
fèn nù
fèn hàn
fèn tòng
fèn lì
fèn kǎi
fèn yù
fèn yǒng
fèn shèng
fèn jī
fèn shì
fèn huì
fèn yíng
fèn mǎn
fèn xùn
fèn kuì
fèn jī
fèn yì
fèn bīng
fèn jí
fèn jué
fèn báo
fèn zhēng
fèn tāo
fèn yì
fèn fěi
fèn qiē
fèn kuì
fèn qì
fèn fèn
fèn yì
fèn fú
fèn hèn
tòng hèn
fù hèn
gěng hèn
chūn hèn
bié hèn
dù hèn
hán hèn
jīng hèn
chóu hèn
jī hèn
qiào hèn
gǎn hèn
zǔ hèn
qíng hèn
cán hèn
suān hèn
tòng hèn
yí hèn
dài hèn
jì hèn
cāi hèn
pò hèn
chēn hèn
bào hèn
nǎo hèn
āi hèn
jí hèn
jì hèn
chuàng hèn
xuě hèn
ào hèn
huái hèn
chóu hèn
kuì hèn
liàn hèn
hài hèn
cǎn hèn
jì hèn
cháng hèn
qiè hèn
liú hèn
wéi hèn
hàn hèn
yuān hèn
fèn hèn
sī hèn
nù hèn
qī hèn
fēng hèn
chù hèn
sù hèn
jī hèn
yú hèn
hòu hèn
dào hèn
jī hèn
yàng hèn
mào hèn
yōu hèn
shēn hèn
huǐ hèn
chóu hèn
bǎi hèn
bào hèn
kǎi hèn
qì hèn
niǔ hèn
nǎo hèn
wǎn hèn
xiū hèn
zhuī hèn
zhòng hèn
juàn hèn
tàn hèn
yì hèn
rú hèn
jī hèn
àn hèn
jiě hèn
fèn hèn
huì hèn
lí hèn
gǔ hèn
chēn hèn
duì hèn
fā hèn
yǐn hèn
xīn hèn
yàn hèn
zèng hèn
kǔ hèn
xián hèn
fēi hèn
jiā hèn
qī hèn
kè hèn
cái hèn
gù hèn
dìng hèn
kě hèn
yí hèn
sān hèn
zēng hèn
chàng hèn
tūn hèn
wǔ hèn
guài hèn
dú hèn
jì hèn
shěn hèn
dǔ hèn
yǐn hèn
jì hèn
xián hèn
yuàn hèn
bēi hèn
.愤恨fènhèn
(1) 愤怒怨恨
英indignantly resent;enmity⒈ 愤懑悔恨。
引汉王充《论衡·死伪》：“田蚡独然者，心负愤恨，病乱妄见也。”
明王守仁《教条示龙场诸生》：“发其愧耻愤恨之心。”
⒉ 愤怒痛恨。
引《后汉书·南匈奴传》：“比不得立，既怀愤恨。”
《北史·贺拔胜传》：“是岁， 胜诸子在东者，皆为神武所害。 胜愤恨，因动气疾， 大统十年薨于位。”
唐元稹《赛神》诗：“忧虞神愤恨，玉帛意弥敦。”
魏巍《勇士镇守在东方》：“他愤恨地说：‘敌人一个也不能留。’”
愤慨痛恨。
愤fèn（动）因为不满意而感情激动；发怒：～然｜～愤｜～激。
恨读音：hèn恨hèn(1)（动）仇视；怨恨：～入骨髓｜～之入骨。(2)（动）悔恨；不称心：～事｜遗～。