fèn yì
fèn yǒng
fèn yì
fèn tāo
fèn zhà
fèn xùn
fèn fú
fèn xīn
fèn fèn
fèn lì
fèn shì
fèn jī
fèn jué
fèn kuì
fèn liè
fèn huì
fèn yǒng
fèn shèng
fèn hèn
fèn yì
fèn jié
fèn mǎn
fèn jǔ
fèn mèn
fèn chǐ
fèn yùn
fèn qǐ
fèn kài
fèn xīng
fèn kuì
fèn mèn
fèn kǎi
fèn kuì
fèn jí
fèn kuì
fèn fěi
fèn jí
fèn wáng
fèn hàn
fèn yíng
fèn tàn
fèn qiē
fèn yuān
fèn bīng
fèn jī
fèn zhēng
fèn báo
fèn wǎn
fèn huǒ
fèn nǎo
fèn yù
fèn fā
fèn yì
fèn dú
fèn qì
fèn gé
fèn yuàn
fèn duì
fèn nù
fèn rán
fèn fèn
fèn tòng
zhū wáng
kōng wáng
liáng wáng
wú wáng
fàn wáng
mó wáng
shí wáng
cù wáng
yán wang
chuǎng wáng
hàn wáng
shǔ wáng
gū wáng
mán wáng
qīn wáng
huáng wáng
liáng wáng
jīn wáng
xiàng wáng
cháng wáng
sì wáng
bù wáng
jūn wáng
èr wáng
lóng wáng
fén wáng
yìng wáng
niú wáng
xiǎn wáng
miàn wáng
mù wáng
bà wáng
zào wáng
fǎ wáng
àn wáng
xiāo wáng
míng wáng
niàng wáng
bīn wáng
xuán wáng
háo wáng
qū wáng
shī wáng
jiào wáng
jiā wáng
chéng wáng
qín wáng
mù wáng
gǔ wáng
xīng wáng
xióng wáng
tǔ wáng
jiàn wáng
lún wáng
fān wáng
shòu wáng
zūn wáng
gōng wáng
yǐ wáng
xián wáng
hū wáng
bó wáng
gēng wáng
sān wáng
lǐ wáng
xīn wáng
guǐ wáng
zhāng wáng
chén wáng
hóu wáng
fèi wáng
qí wáng
huā wáng
míng wáng
dèng wáng
jīng wáng
huáng wáng
shén wáng
míng wáng
jìn wáng
qián wáng
fù wáng
qī wáng
dōng wáng
dì wáng
bīn wáng
pì wáng
chǔ wáng
xiàng wáng
cáo wáng
níng wáng
é wáng
piān wáng
niǎo wáng
jùn wáng
lǐ wáng
jiǎ wáng
yì wáng
lǘ wáng
quán wáng
dà wáng
hé wáng
dié wáng
hòu wáng
huái wáng
bǎo wáng
jì wáng
lìng wáng
pì wáng
guó wáng
tiān wáng
hòu wáng
shèng wáng
fēng wáng
fēng wáng
bì wáng
xiān wáng
liǎng wáng
biāo wáng
chūn wáng
gé wáng
hǎi wáng
lóng wáng
shān wáng
chóng wáng
lú wáng
zhuī wáng
bǎi wáng
sī wáng
tú wáng
dú wáng
jiāo wáng
yuè wáng
gāo wáng
shí wáng
zhā wáng
guó wáng
zhú wáng
chán wáng
fù wáng
lì wáng
zéi wáng
bā wáng
è wáng
lù wáng
mǎ wáng
pǐ wáng
chū wáng
mín wáng
gān wáng
fān wáng
fèn wáng
lái wáng
xī wáng
zhā wáng
nǚ wáng
kàng wáng
⒈ 指项羽。
引《梁书·萧琛传》：“萧琛为吴兴太守。郡有项羽庙，土民名为‘愤王’。”
清黄景仁《乌江吊项羽》诗：“愤王遗像黯承尘，已事空悲五裂身。”
愤fèn（动）因为不满意而感情激动；发怒：～然｜～愤｜～激。
王读音：wáng,wàng[ wáng ]1. 古代一国君主的称号，现代有些国家仍用这种称号：王国。王法。公子王孙。王朝（cháo ）。
2. 中国古代皇帝以下的最高爵位：王公。王侯。
3. 一族或一类中的首领：山大王。蜂王。王牌（桥牌中最大的牌；喻最有力的人物或手段）。
4. 大：王父（祖父）。王母（祖母）。
5. 姓。