tíng zhǔ
tíng gāo
tíng bó
tíng suì
tíng gāo
tíng mín
tíng yóu
tíng hòu
tíng jué
tíng yì
tíng jiǎo
tíng tíng
tíng tóng
tíng hóu
tíng tóng
tíng zào
tíng zhāng
tíng jū
tíng gé
tíng fù
tíng sāi
tíng guǎn
tíng jǐng
tíng bì
tíng hù
tíng sì
tíng gāo
tíng shù
tíng hòu
tíng duì
tíng xiè
tíng chǎng
tíng zuǒ
tíng rán
tíng cháng
tíng yù
tíng xuān
tíng zi
tíng zhàng
tíng jú
tíng tíng
tíng wǔ
tíng rèn
tíng lì
nán jiǎo
xíng jiǎo
jiāng jiǎo
kuǎn jiǎo
mǐn jiǎo
huáng jiǎo
lú jiǎo
zhàng jiǎo
hǎi jiǎo
yán jiǎo
yuè jiǎo
yí jiǎo
xiǎn jiǎo
tíng jiǎo
xī jiǎo
xiá jiǎo
biān jiǎo
yuǎn jiǎo
jué jiǎo
piān jiǎo
zhōu jiǎo
mán jiǎo
jǐng jiǎo
yán jiǎo
qīng jiǎo
shǒu jiǎo
huǒ jiǎo
gù jiǎo
huāng jiǎo
háo jiǎo
jiāng jiǎo
zǐ jiǎo
xún jiào
běi jiǎo
dān jiǎo
hòu jiǎo
guān jiǎo
fāng jiǎo
sāi jiǎo
lǐng jiǎo
qióng jiǎo
sāo jiǎo
chǔ jiǎo
⒈ 边境上的防御工事。亦指边防要地。
引《史记·平準书》：“新秦中或千里无亭徼，於是诛北地太守以下，而令民得畜牧边县。”
裴駰集解引晋灼曰：“徼，塞也。”
宋尹洙《息戍》：“国家割弃朔方，西师不出三十年，而亭徼千里，环重兵以戍之。”
明唐顺之《李封君七十寿序》：“蛮夷亦息戈负耒喁喁然自嚮於亭徼之外。”
亭tíng(1)（名）本义：盖在路旁或花园里供人休息用的建筑物；大多有顶无墙：盖在路旁或花园里供人休息用的建筑物；大多有顶无墙(2)形状像亭子的小房子：书～｜岗～。(3)适中；均匀：～午。
徼读音：jiǎo,jiào[ jiǎo ]1. 同“侥”。
2. 求。