luó diàn
xiá diàn
chún diàn
huái diàn
bāng diàn
hǎi diàn
qīng diàn
huán diàn
qí diàn
dū diàn
yàn diàn
yǔ diàn
chǔ diàn
jiāng diàn
píng diàn
lín diàn
qiū diàn
zhōng diàn
fēng diàn
jīng diàn
jìn diàn
huá diàn
qìng diàn
chǎng diàn
zhōng diàn
qū diàn
jǐng diàn
yī diàn
dà diàn
fāng diàn
huāng diàn
bó diàn
shī diàn
chūn diàn
nán diàn
lín diàn
wài diàn
shuài diàn
miǎn diàn
hòu diàn
mào diàn
shān diàn
liǔ diàn
jiāo diàn
yě diàn
yǔ diàn
bì diàn
jī diàn
cǎo diàn
luó diàn
⒈ 本谓禹所垦辟之地。后因称中国之地为禹甸。
引《诗·小雅·信南山》:“信彼南山,维禹甸之。畇畇原隰,曾孙田之。”
毛传:“甸,治也。”
朱熹集传:“言信乎此南山者,本禹之所治,故其原隰垦闢,而我得田之。”
宋方夔《苦热》诗之一:“谁是苍生霖雨手,普将禹甸酿西成。”
清王式丹《南中书事》诗:“禹甸埴坟殊广大,蛮方节鉞漫纷紜。”
夏禹时,分中国为九州,称为「禹甸」。语出《诗经.小雅.信南山》:「信彼南山,维禹甸之。」后作为中国的代称。宋.方夔〈苦热〉诗五首之一:「谁是苍生霖雨手,普将禹甸酿西成。」
禹yǔ(1)(名)夏代第一君主;传说曾治理洪水。(2)(Yǔ)姓。
甸读音:diàn,tián,shèng[ diàn ]1. 古代指郊外的地方。
2. 田野的出产物:“纳货贝于君,则曰纳甸于有司”。
3. 治理。