jiàn kè
jiàn shàng
jiàn chí
jiàn màn
jiàn nüè
jiàn làn
jiàn wáng
jiàn lǐ
jiàn zhèng
jiàn yú
jiàn kuáng
jiàn rǎng
jiàn zá
jiàn wàng
jiàn pàn
jiàn xiāo
jiàn tiǎn
jiàn lè
jiàn zuò
jiàn lí
jiàn yì
jiàn yòng
jiàn jì
jiàn wéi
jiàn yuè
jiàn míng
jiàn yì
jiàn yán
jiàn xiān
jiàn chēng
jiàn ào
jiàn yì
jiàn bī
jiàn shàn
jiàn cí
jiàn bī
jiàn zhǔ
jiàn chǒng
jiàn tuī
jiàn wěn
jiàn sì
jiàn qiè
jiàn chén
jiàn mào
jiàn lì
jiàn màn
jiàn chǐ
jiàn zì
jiàn shē
jiàn hào
jiàn nì
jiàn zhà
jiàn yì
jiàn yú
jiàn luàn
jiàn dù
jiàn duó
jiàn shǎng
jiàn yuán
jiàn yù
jiàn tán
jiàn nǐ
jiàn dú
jiàn chà
jiàn wěi
jiàn guì
jiàn shèng
jiàn zòng
jiàn jūn
jiàn jù
jiàn wěi
jiàn nǐ
jiàn fú
jiàn duān
jiàn wèi
jiàn dǎng
jiàn shì
jiàn tè
jiàn qǔ
jiàn jū
jiàn shù
jiàn yì
jiàn wù
jiàn dào
jiàn fēn
⒈ 谓越礼踰制，心怀疑贰。
引《书·洪范》：“臣之有作威作福玉食，其害于而家，凶于而国，人用侧颇僻，民用僭忒。”
孔传：“在位不敦平，则下民僭差。”
《隋书·经籍志一》：“自大道既隐，天下为家，先王制其夫妇、父子、君臣、上下、亲疏之节。至於三代，损益不同。 周衰，诸侯僭忒，恶其害己，多被焚削。”
宋陆游《老学庵笔记》卷八：“韩魏公罢政，以守司徒兼侍中、 镇安武胜军节度使。公累章牢辞，至以为恐开大臣希望僭忒之阶。遂改淮南节度使。”