jiàn kè
jiàn chén
jiàn yú
jiàn pàn
jiàn wáng
jiàn lǐ
jiàn tè
jiàn shàng
jiàn sì
jiàn duān
jiàn shèng
jiàn wèi
jiàn hào
jiàn yì
jiàn nüè
jiàn shàn
jiàn yì
jiàn lì
jiàn duó
jiàn tiǎn
jiàn fú
jiàn zhèng
jiàn shǎng
jiàn fēn
jiàn guì
jiàn jū
jiàn yòng
jiàn dù
jiàn zá
jiàn zhà
jiàn mào
jiàn yuè
jiàn shì
jiàn màn
jiàn màn
jiàn chí
jiàn wěn
jiàn wěi
jiàn wàng
jiàn yú
jiàn jì
jiàn lí
jiàn wù
jiàn ào
jiàn dú
jiàn shē
jiàn xiāo
jiàn rǎng
jiàn zòng
jiàn kuáng
jiàn shù
jiàn nǐ
jiàn yán
jiàn míng
jiàn cí
jiàn yuán
jiàn jūn
jiàn lè
jiàn bī
jiàn làn
jiàn zhǔ
jiàn tuī
jiàn yì
jiàn xiān
jiàn wěi
jiàn chǐ
jiàn yù
jiàn chà
jiàn wéi
jiàn tán
jiàn yì
jiàn zì
jiàn yì
jiàn jù
jiàn chǒng
jiàn chēng
jiàn qiè
jiàn nì
jiàn luàn
jiàn bī
jiàn dǎng
jiàn dào
jiàn zuò
jiàn nǐ
jiàn qǔ
zhà wàng
mí wàng
chī wàng
wū wàng
guài wàng
huò wàng
mào wàng
chǎn wàng
guǐ wàng
hūn wàng
chī wàng
gǔ wàng
wěi wàng
zhān wàng
xié wàng
jiàn wàng
miù wàng
qū wàng
jiān wàng
shū wàng
yū wàng
dàn wàng
kuáng wàng
shàn wàng
pò wàng
miù wàng
lòu wàng
jiǎo wàng
jiǎo wàng
wú wàng
huī wàng
yāo wàng
yōng wàng
jiāng wàng
kuáng wàng
chán wàng
jiāo wàng
dì wàng
qī wàng
é wàng
pī wàng
gǒu wàng
zhū wàng
tān wàng
jué wàng
zhán wàng
chén wàng
僭妄jiànwàng
(1) 在旧社会冒用上级的地位和名义，被认为超越本分，妄为
英usurp⒈ 越分而狂妄。
引宋苏轼《应诏论四事状》：“臣輒不避僭妄，窃详和买之法：以钱与民而收绢，犹是补助耕敛之意，公私两有之利也。”
明朱鼎《玉镜记·石勒称王》：“昨闻刘曜窃据关陕，亦自称王，如此僭妄，诚匹夫之勇，井底之蛙耳。”
清昭槤《啸亭续录·侍卫结衔之误》：“近日武进士改充侍卫者，其门榜皆书‘御前侍卫’，相沿成习，实为僭妄。”
鲁迅《三闲集·我和‘语丝’的始终》：“据我所闻，则晨报馆确有这一种太上作者，但我并非其中之一，不过因为先前的师生－－恕我僭妄，暂用这两个字－－关系罢，似乎亦颇受优待。”
越分妄为。
如：「臣下不得僭妄。」
僭jiàn（动）超越本分；古时称地位在下的冒用在上的名义、器物等：～越｜～号。
妄读音：wàng妄wàng(1)（形）本义：乱。(2)（形）虚妄；不合实际的：狂～｜愚～。(3)（形）非分的；出了常规的；胡乱：～求｜～作主张。