gòu wū
gòu wù
gòu nì
gòu lì
gòu bèn
gòu fēn
gòu bì
gòu dù
gòu rǔ
gòu lèi
gòu wán
gòu miàn
gòu wán
gòu bì
gòu chǐ
gòu dú
gòu chén
gòu rǎn
gòu dù
gòu huì
gòu wū
gòu ní
gòu fēn
gòu sú
gòu zǐ
gòu jiā
gòu zhuó
gòu bì
gòu bìng
chù chén
nuǎn chén
cù chén
shòu chén
chuī chén
qū chén
shā chén
jī chén
gēn chén
zhū chén
huàn chén
xīn chén
huì chén
jué chén
qíng chén
tóng chén
mò chén
lǚ chén
jì chén
yóu chén
hòu chén
yǎn chén
yǎng chén
hán chén
fú chén
sì chén
nuǎn chén
bài chén
shì chén
lù chén
fāng chén
zì chén
fǎ chén
piāo chén
qū chén
sú chén
niè chén
diàn chén
wǔ chén
shēng chén
shén chén
zèng chén
àn chén
yí chén
wài chén
xíng chén
wàng chén
huáng chén
xǐ chén
sāi chén
mǎ chén
sù chén
gǔn chén
xià chén
tāo chén
qīng chén
dí chén
biān chén
xì chén
bù chén
yì chén
guǐ chén
yǔ chén
kàng chén
fèng chén
biāo chén
wèi chén
fáng chén
gāo chén
sè chén
liù chén
qióng chén
bì chén
yíng chén
làn chén
lǜ chén
péng chén
huī chén
qū chén
niè chén
yì chén
fú chén
xiāo chén
liú chén
jué chén
shā chén
liáng chén
piāo chén
wú chén
jiē chén
juān chén
méng chén
guāng chén
ní chén
yù chén
kè chén
jīng chén
qū chén
huī chén
qīng chén
chéng chén
pì chén
mào chén
chú chén
lǔ chén
shēng chén
jū chén
wǔ chén
xiāo chén
jiàng chén
zhēng chén
xì chén
fán chén
fēi chén
fěn chén
jīn chén
shàng chén
zōng chén
lǜ chén
qián chén
kě chén
yáng chén
yī chén
kōng chén
yì chén
zhū chén
chāo chén
yíng chén
chē chén
yì chén
lù chén
fēng chén
yè chén
fēng chén
gòu chén
jìng chén
shì chén
zhū chén
luò chén
kuáng chén
jié chén
xiān chén
gē chén
xiāng chén
péi chén
fǔ chén
āi chén
méi chén
zī chén
dǎn chén
rǎn chén
yīn chén
qīng chén
níng chén
yīng chén
yuè chén
bīng chén
wēi chén
jīng chén
zéi chén
hú chén
lòu chén
chū chén
yú chén
ruǎn chén
lí chén
xiān chén
zhū chén
yān chén
zǐ chén
hóng chén
wēi chén
⒈ 污垢、尘土。
引三国魏嵇康《五言诗》之三：“俗人不可亲， 松乔是可邻。何为秽浊间，动摇增垢尘。”
唐元稹《送岭南崔侍御》诗：“火布垢尘须火浣，木棉温软当绵衣。”
《新唐书·孝友传·侯知道》：“知道垢尘积首，率夜半傅坟，踊而哭，鸟兽为悲号。”
⒉ 喻尘俗之事。
引宋苏轼《祭张文定公文》：“我晚闻道，困于垢尘。”
1.污秽；肮脏：蓬头～面。
2.脏东西：油～。牙～。泥～。
3.耻辱：含～忍辱。
尘读音：chén尘chén(1)（名）尘土；附在器物上或飞扬着的细土：除～器｜一～不染。(2)（名）尘世：红～｜～俗。