sú liú
sú diào
sú fù
sú hǎo
sú zǐ
sú jiān
sú biǎo
sú xí
sú lǐ
sú jīn
sú ěr
sú fū
sú yí
sú yùn
sú lèi
sú lì
sú rú
sú lùn
sú shì
sú rén
sú rǒng
sú yǔ
sú lì
sú lǚ
sú jià
sú mò
sú yuàn
sú bǐ
sú qíng
sú yì
sú lì
sú bèi
sú gǔ
sú wù
sú kè
sú qi
sú lí
sú cāo
sú běn
sú lóng
sú fù
sú mèi
sú bǐ
sú kǔn
sú míng
sú shàng
sú mà
sú huà
sú yàn
sú è
sú jiào
sú yòu
sú yù
sú xué
sú shēng
sú cái
sú làn
sú chén
sú lǐ
sú dì
sú lòu
sú tú
sú là
sú qǔ
sú liè
sú jiè
sú jì
sú jiè
sú jì
sú shǒu
hú chén
qīng chén
niè chén
xíng chén
nuǎn chén
shì chén
zǐ chén
zhū chén
yuè chén
yī chén
jié chén
luò chén
péi chén
yíng chén
yù chén
xiāo chén
kuáng chén
guāng chén
yí chén
lǜ chén
qū chén
yì chén
fēng chén
shā chén
fán chén
xiāo chén
āi chén
mò chén
mǎ chén
piāo chén
hán chén
yì chén
sè chén
bì chén
yīng chén
yáng chén
zī chén
chē chén
tóng chén
qīng chén
sì chén
qū chén
péng chén
qióng chén
diàn chén
lǜ chén
lǔ chén
shòu chén
liù chén
guǐ chén
xiān chén
liáng chén
yì chén
huáng chén
fěn chén
lù chén
bīng chén
niè chén
gē chén
jīn chén
yān chén
wài chén
chéng chén
huī chén
xiāng chén
sāi chén
jì chén
xì chén
fú chén
yóu chén
chú chén
chù chén
bài chén
wēi chén
àn chén
wú chén
jiàng chén
yǎn chén
làn chén
xiān chén
wēi chén
tāo chén
huì chén
shēng chén
qíng chén
méng chén
fǔ chén
xīn chén
shēng chén
yè chén
rǎn chén
yì chén
yǔ chén
jū chén
méi chén
nuǎn chén
kōng chén
wàng chén
shā chén
yīn chén
fēi chén
yíng chén
ní chén
fēng chén
gòu chén
wǔ chén
shàng chén
qīng chén
zèng chén
chū chén
fú chén
piāo chén
fèng chén
jué chén
biāo chén
jīng chén
wǔ chén
huàn chén
zhū chén
sú chén
fáng chén
zéi chén
cù chén
jué chén
mào chén
dí chén
jiē chén
xǐ chén
zhū chén
wèi chén
gāo chén
pì chén
biān chén
fǎ chén
zōng chén
zhēng chén
zhū chén
qū chén
kè chén
liú chén
lòu chén
juān chén
níng chén
jī chén
chāo chén
dǎn chén
lǚ chén
yǎng chén
qián chén
hóng chén
gēn chén
chuī chén
xià chén
lù chén
qū chén
hòu chén
yú chén
shì chén
ruǎn chén
kàng chén
jīng chén
huī chén
kě chén
lí chén
fāng chén
shén chén
jìng chén
xì chén
gǔn chén
sù chén
bù chén
zì chén
⒈ 人间。
引唐太宗《谒并州大兴国寺》诗：“对此留餘想，超然离俗尘。”
⒉ 世俗人的踪迹。
引唐李颀《题璿公山池》诗：“此外俗尘都不染，惟餘玄度得相寻。”
宋司马光《邵兴宗南园草盛不翦仆过而爱之为诗以赠》：“车马不甚繁，门前无俗尘。”
清纳兰性德《渌水亭杂识》卷一：“元功诗云……市朝甚邇俗尘远，土产虽少人烟繁。”
⒊ 比喻世俗的偏见。
引鲁迅《且介亭杂文集·答＜戏＞周刊编者信》：“这回编者的对于主角阿Q 所说的绍兴话，取了这样随手胡调的态度，我看他的眼睛也是为俗尘所蔽的。”
俗sú(1)（名）风俗：世～｜习～。(2)（形）大众的；广泛流传的：～话｜～曲。(3)（形）庸俗：粗～｜脱～。(4)（名）指没出家的人：还～。
尘读音：chén尘chén(1)（名）尘土；附在器物上或飞扬着的细土：除～器｜一～不染。(2)（名）尘世：红～｜～俗。