fèn yù
lóng yù
fēng yù
chún yù
āi yù
nóng yù
hóng yù
yì yù
pián yù
ǎi yù
yān yù
shěn yù
pán yù
yì yù
yíng yù
fú yù
yān yù
míng yù
chén yù
yì yù
shū yù
yì yù
xiāo yù
yán yù
chàng yù
yī yù
cōng yù
dá yù
yǎo yù
fú yù
yīn yù
ǎi yù
wěng yù
fú yù
qì yù
yì yù
yōu yù
yǎng yù
gǎn yù
jī yù
fán yù
zhì yù
niàng yù
cāng yù
yōng yù
hēi yù
wěng yù
bīn yù
yǎn yù
táo yù
gān yù
cù yù
yīn yù
yē yù
fù yù
qū yù
ào yù
nóng yù
chóu yù
bēi yù
nóng yù
bó yù
fèn yù
yīn yù
yǎn yù
sēn yù
pán yù
āi yù
kù yù
yīn yù
yāng yù
méng yù
fú yù
qiè yù
fēn yù
jué yù
yāng yù
chōng yù
fèn yù
fú yù
fèi yù
è yù
mèn yù
ōu yù
bó yù
yōu yù
fú yù
jiě yù
yàng yù
fēn yù
⒈ 充溢；聚积。
引明胡应麟《诗薮·古体上》：“汉乐府中如《王子乔》及‘仙人骑白鹿’等，虽间作丽语，然古意浡鬱其间。”
明胡应麟《少室山房笔丛·史书占毕四·冗篇下》：“骆（骆宾王 ）集十卷今存，自《畴昔》、《书愤》二章外，无一鞅鞅语，至忠孝气谊浡鬱，诸製作间有足异者。”
明谢肇淛《五杂俎·地部一》：“宋时巨室治园作假山，多用雄黄、焰硝，和土筑之。盖雄黄能辟虺蛇，焰硝能生烟雾，每阴雨之候，云气浡鬱，如真山矣。”
⒉ 热烈，激烈。
引明王世贞《＜挽歌＞序》：“今战鬪浡鬱，榱栋焚如天柱，地维溃折至再。”
浡bó（动）〈古〉兴起；涌出。
郁读音：yù郁yù(1)（形）香气浓厚：～烈。(2)（形）（Yù）姓。郁yù(1)（形）（草木）茂盛：～～葱葱｜浓～｜葱～。(2)（形）（忧愁、气愤等）在心里积聚不得发泄：忧～｜抑～｜～闷。