yīn yù
chōng yù
fú yù
ǎi yù
yíng yù
yē yù
shěn yù
yōu yù
bīn yù
jī yù
yān yù
fú yù
shū yù
āi yù
yán yù
yī yù
jué yù
jiě yù
fēng yù
yì yù
fēn yù
fèn yù
yīn yù
méng yù
fú yù
pán yù
nóng yù
wěng yù
yāng yù
fú yù
yì yù
fèn yù
è yù
fèi yù
qiè yù
yōu yù
mèn yù
hóng yù
yì yù
cù yù
cōng yù
zhì yù
ǎi yù
fēn yù
yāng yù
táo yù
yǎo yù
fù yù
chàng yù
chún yù
sēn yù
āi yù
yīn yù
gān yù
qū yù
yǎn yù
ōu yù
yàng yù
yǎng yù
bó yù
yān yù
yǎn yù
ào yù
bó yù
chóu yù
pián yù
dá yù
fú yù
fú yù
fèn yù
yì yù
gǎn yù
nóng yù
hēi yù
nóng yù
bēi yù
míng yù
chén yù
yīn yù
wěng yù
pán yù
qì yù
yōng yù
yì yù
cāng yù
lóng yù
xiāo yù
niàng yù
fán yù
kù yù
⒈ 郁结；抑郁。
引《史记·屈原贾生列传》：“已矣，国其莫我知，独堙鬱兮其谁语？”
唐柳宗元《与顾十郎书》：“不意璅璅者，復以病执事，此诚私心痛之，堙鬱汹涌，不知所发，常以自憾。”
宋欧阳修《送杨寘序》：“其能听之以耳，应之以手，取其和者，道其堙鬱，写其忧思，则感人之际，亦有至者焉。”
⒉ 窒塞；不明。
引《续资治通鉴·宋真宗咸平元年》：“去年灵州之役， 关西民无辜而死者十五万餘，咎将谁执！此政化堙鬱之大者也。”
堙yīn(1)〈书〉(2)（名）土山。(3)（动）堵塞：～井｜～没｜～灭。
郁读音：yù郁yù(1)（形）香气浓厚：～烈。(2)（形）（Yù）姓。郁yù(1)（形）（草木）茂盛：～～葱葱｜浓～｜葱～。(2)（形）（忧愁、气愤等）在心里积聚不得发泄：忧～｜抑～｜～闷。