cōng lóng
cōng cōng
cōng mào
cōng wèi
cōng bái
cōng lóng
cōng lǜ
cōng líng
cōng qīng
cōng lóng
cōng méng
cōng lǜ
cōng càn
cōng qiàn
cōng yù
cōng lóng
cōng yù
cōng qiān
cōng huáng
cōng chǔ
cōng hǎi
cōng cuì
cōng jīng
cōng qiàn
cōng tóu
cōng huā
cōng méng
cōng lóng
cōng lóng
chóu yù
pán yù
dá yù
fú yù
yīn yù
jué yù
méng yù
bēi yù
fèn yù
chōng yù
zhì yù
yōu yù
pián yù
nóng yù
lóng yù
mèn yù
qì yù
gǎn yù
qū yù
yì yù
bīn yù
táo yù
fèn yù
yōu yù
fēn yù
yì yù
hóng yù
fèi yù
jī yù
yì yù
è yù
wěng yù
yī yù
yīn yù
cōng yù
yān yù
yān yù
jiě yù
míng yù
fú yù
yán yù
yē yù
yì yù
chún yù
yāng yù
shěn yù
fēng yù
fú yù
yǎn yù
pán yù
fēn yù
cù yù
ǎi yù
chén yù
ào yù
ǎi yù
yīn yù
nóng yù
yāng yù
yàng yù
fú yù
yǎn yù
chàng yù
wěng yù
yīn yù
cāng yù
fán yù
kù yù
shū yù
nóng yù
fú yù
niàng yù
fù yù
yíng yù
yǎo yù
fú yù
hēi yù
yǎng yù
xiāo yù
āi yù
bó yù
qiè yù
yōng yù
ōu yù
sēn yù
yì yù
āi yù
bó yù
fèn yù
gān yù
葱郁cōngyù
(1) 葱茏
英verdant⒈ 青翠繁盛貌。
引《宋史·乐志十》：“氤氲成雾，葱鬱垂阴。”
清昭槤《啸亭杂录·木兰行围制度》：“其地毗连千里，林木葱鬱，水草茂盛。”
杨沫《青春之歌》第一部第三章：“葱郁的树林，鲜艳的结着累累苹果、李子的果树，一簇簇整齐地出现在山巅、在低洼的小峡谷里。”
⒉ 形容旺盛、美好。
引明叶盛《水东日记·中堂事记纪行录》：“龙岗蟠其阴， 濼江经其阳，四山拱卫，佳气葱鬱。”
清昭槤《啸亭杂录·亲定陵寝》：“﹝章皇﹞停轡四顾曰：‘此山王气葱鬱非常，可以为朕寿宫。’”
苏曼殊《断鸿零雁记》第一章：“故至今日，遥望山岭，云气葱鬱。”
形容草木青翠茂盛。
如：「葱郁的树林。」
葱郁，指青翠繁盛貌。语出《宋史·乐志十》：“氤氲成雾，葱郁垂阴。”
葱cōng(1)（名）多年草本植物；有辛辣味：大～。(2)（形）青色：～翠。
郁读音：yù郁yù(1)（形）香气浓厚：～烈。(2)（形）（Yù）姓。郁yù(1)（形）（草木）茂盛：～～葱葱｜浓～｜葱～。(2)（形）（忧愁、气愤等）在心里积聚不得发泄：忧～｜抑～｜～闷。