hú shāng
hú qiáo
hú cān
hú kē
hú cān
hú lú
hú léi
hú shǒu
hú tiān
hú píng
hú jiàn
hú fēng
hú láng
hú shǐ
hú gān
hú zǐ
hú zūn
hú gōng
hú cān
hú sūn
hú qiū
hú liáng
hú lòu
hú jiāng
hú fáng
hú jùn
hú lú
hú rén
hú sūn
hú lǐng
⒈ 古代盛酒器，礼器的一种。
引《宋史·礼志四》：“太尊、山尊、著尊、牺尊、象尊各二，壶尊六，皆设而弗酌。尊加羃。牺尊、象尊、壶尊、牺罍、象罍、壶罍各五，加勺、羃。”
壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。
罍读音：léi古代一种酒器，多用青铜或陶制成。口小，腹深，有圈足和盖儿。