hú lú
hú tiān
hú zǐ
hú shǐ
hú kē
hú lòu
hú cān
hú zūn
hú fēng
hú sūn
hú jiāng
hú shǒu
hú píng
hú léi
hú lú
hú fáng
hú shāng
hú láng
hú gān
hú qiū
hú jùn
hú qiáo
hú rén
hú cān
hú cān
hú sūn
hú gōng
hú lǐng
hú jiàn
hú liáng
zhōu láng
sūn láng
yǔ láng
nǎi láng
xiān láng
sān láng
yù láng
xiāo láng
zhào láng
mǎ láng
bù láng
shū láng
mén láng
pǐn láng
hù láng
fù láng
sàn láng
qián láng
cūn láng
yán láng
xuǎn láng
xuān láng
xiè láng
xíng láng
chéng láng
fó láng
wǔ láng
xīng láng
jié láng
nèi láng
máng láng
tán láng
wén láng
xiǎo láng
jiǎng láng
jiàn láng
hǎi láng
huì láng
shěn láng
yá láng
wǎn láng
màn láng
suǒ láng
zhuàng láng
cái láng
liù láng
jié láng
huā láng
yán láng
zhū láng
qián láng
tián láng
shān láng
wàng láng
liè láng
guō láng
dāng láng
xīn láng
lù láng
cháng láng
péng láng
liú láng
yán láng
féng láng
kū láng
hé láng
shí láng
dōng láng
bǔ láng
zhǎo láng
liǔ láng
dùn láng
míng láng
ér láng
qīng láng
qíng láng
zhōng láng
ā láng
lín láng
èr láng
pān láng
nǚ láng
xī láng
yú láng
lǎo láng
hù láng
cháo láng
fǎ láng
ruǎn láng
máng láng
shī láng
zhòng láng
gē láng
bīn láng
bā láng
huān láng
jùn láng
zhāi láng
huò láng
fèng láng
tái láng
wài láng
yì láng
cáo láng
hú láng
shěng láng
shì láng
hān láng
jiāng láng
lìng láng
xiàng láng
chén láng
zhā láng
yù láng
bàn láng
biàn láng
niú láng
fěn láng
yuán láng
zhú láng
lú láng
jǐn láng
niǎn láng
xián láng
⒈ 掌管刻漏计时的官员。
引北周王褒《漏刻铭》序：“季孟相推，啟闭从序，挈壶掌分数之令，太史陈立成之法，军将以之悬井，壶郎以之超奏。”
宋曾慥《类说·拾遗类总》：“掌漏官曰壶郎。”
壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。