hú gōng
hú rén
hú cān
hú jiàn
hú jiāng
hú fáng
hú zǐ
hú sūn
hú qiū
hú cān
hú láng
hú shǐ
hú zūn
hú shǒu
hú qiáo
hú cān
hú sūn
hú liáng
hú lú
hú kē
hú léi
hú jùn
hú lú
hú gān
hú lòu
hú fēng
hú lǐng
hú shāng
hú tiān
hú píng
wǎ píng
shā píng
jìng píng
cí píng
lóng píng
qiè píng
shāo píng
dī píng
yào píng
yù píng
lín píng
shān píng
jīng píng
gāng píng
dǎn píng
jīn píng
shuǐ píng
hú píng
dòu píng
zǎo píng
diàn píng
zhī píng
nuǎn píng
hú píng
tī píng
hún píng
xián píng
xiě píng
dǎn píng
yín píng
huī píng
jiǔ píng
nǎi píng
chù píng
bǎo píng
shā píng
liáng píng
huā píng
bīng píng
tāng píng
cí píng
xiè píng
fù píng
zhuāng píng
diàn píng
yīng píng
huà píng
⒈ 盛酒器。
引元张宪《大都即事》诗之二：“衣襆分香裹，壶瓶借火温。”
明郑瑗《井观琐言》：“今人呼酌酒器为壶瓶。”
壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。
瓶读音：píng瓶píng（名）（～子、～儿）容器；口较小、颈细肚大；多用玻璃或瓷制成：～胆｜～塞｜～子｜冰～｜瓷～。