hú zǐ
hú lú
hú qiū
hú jiàn
hú léi
hú gōng
hú liáng
hú fáng
hú fēng
hú cān
hú cān
hú tiān
hú zūn
hú lǐng
hú shāng
hú qiáo
hú píng
hú rén
hú cān
hú shǒu
hú láng
hú jiāng
hú lòu
hú gān
hú jùn
hú shǐ
hú lú
hú kē
hú sūn
hú sūn
shèng cān
fēng cān
wàng cān
qīng cān
fēn cān
wǔ cān
wǎn cān
zhōng cān
tào cān
gān cān
jiù cān
zǎo cān
xī cān
bèi cān
cí cān
qì cān
yōng cān
gòng cān
yù cān
kuài cān
chén cān
zhèng cān
jù cān
měi cān
sù cān
chuán cān
pán cān
bǎo cān
yòng cān
pèi cān
láng cān
jiā cān
bèi cān
jìn cān
hú cān
lì cān
shòu cān
huì cān
yè cān
láng cān
sūn cān
zuǒ cān
dà cān
jí cān
lì cān
biàn cān
fēng cān
lěng cān
xiǎo cān
xià cān
cháo cān
⒈ 用壶盛的汤饭或其他熟食。
引《韩非子·外储说左下》：“晋文公出亡， 箕郑挈壶餐而从，迷而失道，与公相失，飢而道泣，寝饿而不敢食。”
《淮南子·齐俗训》：“故釐负覊之壶餐，愈於晋献公之垂棘； 赵宣孟之束脯，贤於智伯之大鐘。”
清唐甄《潜书·柅政》：“今夫受人壶餐，必有以酬之；而况受人富贵，且以遗子孙乎！”
清钮琇《觚賸·神僧》：“君常饭我，有薄物奉君，为壶餐之报。”
壶hú(1)（名）陶瓷或金属等制成的容器；有嘴；有把儿或提梁；用来盛液体；从嘴往外倒：茶～｜酒～｜喷～。(2)（Hú）姓。壶kǔn（名）宫里面的路。
餐读音：cān餐cān(1)（动）吃（饭）：聚～。(2)（名）饭食：午～｜西～。(3)量词；一顿饭叫一餐：一日三～。